Renswoude 3 wint met ruime cijfers van DVSA 2

Renswoude 3

6 - 0

DVSA 2

Competitie

4e klasse 20

Datum

29 september 2018 14:30

Scheidsrechter

René Roebersen

Accommodatie

Onbekend

Vorige week verloren in de laatste minuten van VRC. Slechte start van onze competitie. Ondanks de nederlaag waren wij tot het bot gemotiveerd om dit recht te zetten. Voor eigen publiek thuis tegen DVSA2. Heerlijk voetbalweer werd er voorspeld en ook de kaartverkoop voor deze eerste thuiswedstrijd liep op rolletjes. De ingrediënten waren aanwezig om er een voetbalfeest van te maken.

De voorbereiding op deze eerste thuiswedstrijd hadden wij in eigen hand. Lekker trainen, gezond eten en vroeg naar bed. Ok of proberen om aan maar één van deze zaken te voldoen. Het toeleven naar een wedstrijd begint bij ons derde op ‘commando’ zoals u als trouwe lezer inmiddels weet. Op de donderdagochtend wanneer sterkhouder Helmert de eerste zaagmachines bij timmerfabriek Vermeer opstart gaat hij ook rammelen met de emmer. ‘Wie is er vanavond en/of as zaterdag wel of niet bij?’ Een veelzeggende vraag, maar tegelijk multi-interpretabel. Het is weliswaar een gesloten vraag, maar wel een die je niet zomaar met ‘ik’ kan beantwoorden. Want dan weet onze sterkhouder nog steeds niet of je er wel of niet bent en wanneer dan wel of niet. Ondanks dat het tijdstip dat onze sterkhouder rammelt steeds vroeger wordt, merken we ook steeds sneller een respons van de selectiespelers. Alsof wij allemaal onze natuurlijke wekker op de donderdagochtend afgesteld hebben staan op kwart over zes. We zitten eigenlijk allemaal al wakker in bed en klaar voor die allesbepalende vraag.

Afgelopen donderdag was het ook weer zover. Voor half zeven de vraag en voor zeven uur waren de eerste retourmeldingen daar. ‘Ben er niet’, ‘Beide afwezig’, Beide aanwezig’, ‘Zaterdag aanwezig’ enz. Sommige hebben een zwaar leven of lege batterij want die reageren rond etenstijd pas. De teller die donderdag stond op 10. Doe daar een Goesje bij en je kunt met een elftal trainen. Er is die avond ook getraind, maar met als doel alles heel te houden. Dit vanwege de al verwachtte opkomst voor de zaterdag. Alle hens aan dek voor zaterdag. Veel afwezigen en geblesseerden. Na de training werd de balans opgemaakt en de kwamen op 11,5 speler voor de zaterdag. Voldoende om te starten maar heel krap om hiermee het eindsignaal te halen. Badr zijn we voorlopig kwijt zoals u weet. Dr Dirven kan niks meer voor hem doen. Lip nog steeds geblesseerd maar zoals hij zelf zegt: ”Het doet echt nog heel zeer hoor!”. Benji heeft weer eens vakantie. Remco heeft een soort van blessure waar hij niet mee naar de dokter durft. Beste Remco, effe een kuurtje en voortaan een rubbertje en jij kan weer voetballen. Casper had een BBQ. En sterkhouder Braks ging met zijn collega’s kleiduiven schieten. Hoop dat hij daar wel wat weet te raken. CA zou 2^e helft aanhaken. We zouden het ermee moeten doen. In de aanloop naar de zaterdag wisten we een oude bekende te strikken. Andre ‘de ouwe’ van Beek zou meedoen. Een extra speler die we goed konden gebruiken.

Afgelopen zaterdag 29 september. Een mooie voetbalzaterdag. Lekker zonnetje scheen over de groene mat van sportpark De Hokhorst. We zouden om 13.45 uur verzamelen. Om 14.00 uur was iedereen binnen en hadden we de aanvoerder van vorige week: The Guzman, ook weer weten te strikken om te participeren in onze voetbalstrijd deze dag. Op de vraag: ”He Goes, wil je meedoen?” kwam geen antwoord maar zat hij al met de kicksen aan bij ons in de kleedkamer. Opstelling deze dag. Achterin: Lobje, Helmert, Frank, Stafano, JW. Op het middenveld: Teus, Japie en Adje. Voorin: Webster, Menno en The Fox. Om 14 uur zagen we de tegenstander van de dag, DVSA2, al het veld betreden en fanatiek aan de warming-up beginnen. Wij niet, wij waren op zoek naar onze shirts. Sponsor Lip van Kiplekker zou deze aanleveren. Maar Lip is bij het halen van de shirts te lang blijven ‘hangen’ bij het wasvrouwtje. Wij moesten daardoor halsoverkop switchen naar een ander tenue voor deze dag. Om 14.15 uur waren wij aangekleed. Allen netjes gekleed het veld op. Behalve Lobje. Ieder modebewust persoon weet dat gifgroen niet afkleed. Maar was Lobje nu ineens zoveel aangekomen? Zijn shirt kroop in ieder geval bij iedere stap omhoog. Omhoog over zijn natuurlijke rondingen en drijfvermogen rond zijn middel. Paste hij niet in het shirt of paste het shirt niet om Lobje? Gelukkig was daar de redder in nood Lip ‘Leco’ Kiplekker. Hij had een beter alternatief voor Lobje. In het bijzijn van jonge kinderen ontdeed Lobje zich van het F-shirtje en trok een XXL aan. Oef dat zat beter. Iedereen kon aan de warming-up beginnen. Voor ons betekende dat niet meer dan het verwarmen van onze spiertjes in de heerlijke nazomerzon. Gecombineerd met het naar elkaar toe rossen van een bal.

Om exact half drie liet arbiter Roebersen, uiteraard na toss-verlies door Helmert, de wedstrijd beginnen. Een ding zeker, we konden en mochten niet verliezen. Niet na de nederlaag vorige week, niet voor de ogen van de supporters die in grote getalen op deze match waren afgekomen. We moeten net als het tweede elftal aan het einde van dit seizoen de kar op.

We waren vanaf minuut 1 de bovenliggende partij. De bal ging lekker rond. Hier en daar al een kansje om gevaarlijk voor de goal te komen. DVSA hadden we in de tang. Uit een van de eerste voorzetten kon Vosje vrij inkoppen maar had het vizier niet op scherp. Het liep zo lekker dat we ook ‘gemakkelijk’ werden. Daardoor kon DVSA ook gevaarlijk worden. Uit een bijna 100% doelpunt situatie voor DVSA kon Frank met een fantastisch hakje achter het standbeen dit nog zo voorkomen dat DVSA niet verder kwam dan alleen een schot op de vuisten van Lobje. Het bleef gelijk. Maar wij waren veel sterker. Alleen met overtredingen waren wij te stoppen. De arbiter van deze dag kon het moeilijk in bedwang houden. Zo werd Teus gevloerd, en werd zijn tegenstander voor 10 minuten het veld uitgestuurd. Het kon niet anders dan dat wij moesten gaan scoren. We hadden de keeper van DVSA al een aantal malen getest en wij wisten een ding zeker. Die arme jongen had nog nooit op goal gestaan. Wat hij wel kon of was weten we niet. Misschien wereldkampioen zeevissen, nationaal finalist olieworstelen, geen idee, maar zeker geen keeper. Na 30 minuten konden we hem verschalken. Frank passte op Teus die in de zestien meter onze nieuwe spits Webster voor de keeper zette en kon afronden. We stonden voor (1-0). We hadden het doel gevonden. JW vond het welletjes. Hij had last van zijn rug. Andre (ouwe) van Beek erin. Nog meer dreiging naar de goal. En kans op kans werd gestapeld, maar ook vakkundig om zeep geholpen. Zo wist Adje een open kopkans op de tennisbaan laten landen en waren de verwoestende afstandsschoten zo zwak dat zelfs de DVSA doelman ze kon keren. Maar in minuut 40 was het weer raak. Jaap kwam goed door op rechts en gaf voor. Menno kopte de bal tegen de keeper die alleen in de wegstond. De bal kaatste terug op Menno en via Menno weer in de goal (2-0). Kopjes van DVSA gingen hangen en wij bleven gevaarlijk. In de laatste minuut kwam Vos alleen voor de keeper. De keeper of de man die deed alsof hij het was vloerde Vos. De arbiter floot vervolgens. De keeper van DVSA veerde op van geluk ‘ik mag er eindelijk af!’ dacht hij. Maar tot ieders verbazing floot de scheidsrechter voor de rust.

In de rust zat de taak voor Frank en Helmert erop. Zij hadden de tegenstander kapot gespeeld. Aan de verse krachten om nu dit te verzilveren in meer doelpunten. CA kwam erin voor Frank en Helmert eruit voor The Guzman, die ook meteen de aanvoerdersband weer opeiste. Tweede helft begon. Zonnetje mee. We gingen door waar wij gebleven waren. Daarbij strooide Goes met voorzetten en steekballen. Hij zette o.a. Menno alleen voor de keeper. Menno wist vanaf 1 meter de lat te raken. Gelukkig pikte Beekie de bal op in de rebound en scoorde (3-0). DVSA werd er gefrustreerd van. Gatenkaas was het en zo nu en dan trok DVSA ook aan de noodrem. Webster werd gevloerd na een magistrale actie. Webster leek in woede uit te barsten maar beheerste zich en kwam niet verder dan ‘Hey joh!’, ‘Vlegel, waarom word ik onheus bejegend!’. Dat we zouden gaan winnen was duidelijk maar met hoeveel? CA alleen voor de keeper… geen goal. Vos alleen voor de keeper…geen goal. De afronding faalde. Ondanks de keeper die de bal niet vast kon houden. In minuut 60 werd het toch nog 4-0. Menno verschalkte de keeper met een rolletje. Even later was het Beekie die na een afgeslagen bal de goal wist te vinden door de bal slinks te stiften over de keeper (5-0). Het slotakkoord was wederom voor Andre van Beek. De verdediging werd netjes via een paar driekhoekjes gepasseerd en Beekie wist raak te schieten (6-0).

Wat een overwinning, wat een vibe in dat team. Na de nederlaag van vorige week zo goed herstellen. Niet alleen dikke overwinning, maar ook weer eens de nul. Lobje die zijn doel schoon weet te houden. Één ding zeker. Wij gaan genieten van deze overwinning. Zeker ook omdat volgende week de wedstrijd tegen DOVO staat. Een tegenstander van niveau. Komende week weer gezond eten, vroeg naar bed en trainen. Donderdag na het rammelen van Helmert bekijken wij weer hoe we ervoor staan. Ik kan u alvast verklappen dat de eerste afmeldingen inmiddels al binnen zijn.

Groet Knarf