Renswoude 3 verliest ondanks jeudige inbreng

Veenendaal 2

5 - 1

Renswoude 3

65'

Breus van Doorn (schot)

Competitie

4e klasse 20

Datum

9 maart 2019 12:00

Scheidsrechter

Ouwe Melis

Accommodatie

Onbekend

De laatste wedstrijd die wij speelden ging verloren. Uit in Amerongen bij DVSA. Niet alleen verloren wij daar de wedstrijd en drie punten, maar het betekende tevens een verlies voor de vrijheid van meningsuiting, de persvrijheid, verlies voor onze democratie. Het verslag, het ooggetuige verslag met een waarheidsgetrouwe weergave van wat er zich die dag afspeelde is onder druk van een hoofdpersoon uit dit verhaal, zijn advocaat, en bestuurders van verenigingen en KNVB verwijderd.

Het akkefietje is ook bij mij niet in de koude kleren gaan zitten. Slecht slapen en gevoel van onmacht. Ook uitnodigingen van praatprogramma’s als Jinek, Twan Huys en RTL Boulevard, moeten afstaan. Allen waren zij geïnteresseerd in het verhaal rondom het duel tegen DVSA. Echter een spreekverbod was ingesteld door de hogere legerleiding. Ik zie het als een ondermijning van artikel 7 in onze Grondwet.

Moest ik dan voortaan mijn journalistieke pen gaan opbergen? Mag de waarheid, niets dan de waarheid niet meer over de ether gaan? Met die vragen heb ik rondgelopen, nachten lang. Het eind antwoord was voor mijzelf: “Nee”. De kwestie ‘DVSA uit’ laat ik achter mij. Het verslag van deze wedstrijd kan ik terugplaatsen met een censuurfiltertje. Maar dat zou alleen afbreuk doen aan de waarheid. Gedaan is gedaan, we kijken niet meer achterom. We kijken vooruit en rekenen op de steun van onze Grondwet, de rechterlijke macht, de KNVB en het voltallige bestuur van VV Renswoude. ‘Het geschreven woord laten we niet censureren!’.

Na een vrije zaterdag rammelde Helmert donderdagochtend 6.30 uur gewoon weer zoals vanouds met de emmer. “Wie is er vanavond en of zaterdag wel of niet bij?”. Net als alle andere keren kwamen er zowel af- en aanmeldingen. En ook een ‘misschienetje’. Maar misschien is gewoon NEE weten wij. Een klein doorkijkje naar de aanwezigheid voor de zaterdag, leerde dat het niet storm zou gaan lopen ondanks de voorspelde voorjaarsstorm.

Die bewuste donderdagavond waren er zowaar 12 man op de training. In heerlijke omstandigheden kan ik zeggen. Met een stevige bries waar een geoefend kite-surfer dolenthousiast van zou raken kon de training worden afgewerkt. Uiteraard weer de afsluitende partij ‘jong’ tegen ‘oud’. Japie van plek gewisseld met Badr waardoor Badr bij ‘jong’ terecht kwam. Geheel tegen de verwachting in liep ‘oud’ tegen een nederlaag aan. Één conclusie: Badr is op de weg terug!

In de kantine de balans opmaken voor de zaterdag. We kwamen op 9 man. Afwezig waren: Lobje, top-zwaar geworden en dat kon de rug toch niet aan. Teus moest houtzagen, omdat de laatste weken zijn voorraad gezaagd hout mysterieus verdwijnt uit het Kasteelbos!?!? Japie had oppas verplichtingen, Stafano was skiën, Brace aan het werk, Remco en Vosje…… geen idee. JW zou wel komen maar niet fit genoeg om te spelen, dus zou de vlag hanteren en Frank had verplichtingen bij de jeugd en zou de tweede helft aanschuiven.

Veel afwezigen dus. Het werd niet uitgesproken, maar je voelde de wens om een ‘zaterdagje vrij’ te boeken en de winst aan VV Veenendaal te schenken. Maar daarbij hadden we niet gerekend op het netwerk van Webster. Hij had een paar jonge honden weten te strikken uit de JO-17. En met 4 nieuwe jonge honden konden wij gewoon gaan voetballen. Op de goal zou Tom ‘son of Bloemkool’ Veldhuizen staan. Daarnaast konden wij de selectie uitbreiden met Jasper ‘Tijd voor een kapper’ Koster, Breus ‘bijna net zo goed als pa’ van Doorn, en Bart ‘son-in-law-CA’ Boers.

Het werd niet een kwestie van rustig toe leven naar de wedstrijd van zaterdag. Want onze ontspanningscommissie onder leiding van Badr had een uitje geregeld. We zouden vrijdag met de bus naar FC Utrecht gaan om de wedstrijd FC Utrecht – FC Groningen te bezoeken. Afgelopen vrijdagavond verzamelen bij lokale taveerne ‘Vink’. Een paar indrinkertjes en we konden in de bus naar de Galgenwaard. Alles spik en span geregeld. Netjes welkom geheten in het stadion. Onze VIP kaarten en speciale bandjes om de pols, gaven toegang tot ruimtes waar je als gewone sterveling nooit mag komen. En, met zo’n bandje had je onbeperkt toegang tot drank en voedsel. Als kers op de taart bleek het ook nog eens ‘Ladies Night’ te zijn. Toen deze toelichting bij binnenkomst werd gegeven, begonnen de oogjes te glimmen en kregen we een idee waar de bandjes echt voor waren…..

Afgezien van de gezelligheid onderling viel de ‘Ladies Night’ een beetje tegen. Ok, er was onbeperkt eten, maar er stond zo’n lange rij hongerige holbewoners dat wij pas laat in de eerste helft de eerste bodem konden gaan leggen. In de tussentijd een verzameling spritsen zitten wegwerken. Daarnaast heb je bij Ladies Night ook een bepaalde verwachting. Wulps vrouwelijk schoon die je van je af moet slaan. Enfin ik ken de definitie niet van Lady, maar laat ik zeggen dat we ons gelukkig mochten prijzen dat de ‘Ladies’ in een ander gedeelte van de ruimte stonden. Daarbij was het wedstrijd affiche Utrecht – Groningen natuurlijk prima. Ondanks dit klasse-affiche was de wedstrijd niet om aan te gluren. Wellicht was ook FC Groningen voor de Ladies Night gekomen want voetbal werd er niet gespeeld. Het was zelfs zo slecht dat onze Casper midden in de tweede helft zijn verwarmde business-seat maar afstond aan CA. ‘Ga jij maar zitten kijken, want ik kan het niet meer aan zien!’ sprak Casper.

Met een bloedeloze brilstand op het scorebord na 90 minuten hebben we na afloop ons ‘pols bandje’ zijn waarde laten bewijzen. Het ene biertje nog niet leeg of de volgende erin. Rond de klok van 12 besloot de helft van de groep met taxi huiswaarts te gaan. En de andere helft voelde zich zo sterk dat ze op zoek gingen naar een andere ladies night in het hart van Utrecht. Zo geschiedde.

Zaterdagochtend vertrek om 11 uur op de Hokhorst. Iedereen present, inclusief de vier JO-17 boys. Maar toch niet iedereen present. We misten een mannetje. Het was Adje. Waar bleef hij toch? Hij nam zijn telefoon ook al niet op. Ok, hij was gisteren tot een uur of 4 in Utrecht gebleven, maar uiteindelijk wel thuisgekomen. Zou hij een ‘vrouwke’ over de vloer hebben? Of zou er iets ergs zijn? We besloten maar te vertrekken en even bij zijn huis langs te gaan. Na de deurbel een minuut te hebben ingedrukt deed Adje open. Meer dood dan levend, maar hij begreep 1 ding. Ik moet aankleden, want we gaan voetballen. Achteraf had Ad beter in zijn bedje kunnen blijven liggen.

In Veenendaal aangekomen snelle warming-up, toss verloren, maar we konden op het gras starten met de wind mee. En als ik zeg ‘Wind mee’ dan hadden we ook wind mee… Windkracht 17 stond er. Onder leiding van arbiter ‘Ouwe Melis’ Lansing en vergezeld door wind en een zonnetje konden we aftrappen. Een aantal stonden op het veld te puffen naar adem en de peristaltische bewegingen van de slokdarm te remmen. Na een half uur spelen gingen de eerste kaarsjes langzaam uit bij spelers. Nam de behoefte aan vocht toe en stond bijv. Adje als een kameel de flessen water leeg te lurken. Maar het stond nog nul-nul. Mede dankzij keeperswerk van Tom Bloemkool. Soms konden we van onze eigen zestien af komen. Met behulp van de wind bereikten we zelfs af en toe het vijandelijk doel. Uit een 1-2-tje tussen Webster en Breus ontstond een vrije trap op de zestien meter. Kaasje voor CA. Hij heeft een hard schot, gecombineerd met de harde wind, moest dit een zekerheidje worden. Hij nam een aanloop, drukte de neus van de schoen onder de bal, maar net iets te veel. De plaggen vlogen rond en de bal zocht exponentieel de hoogte. Met een pisboog vloog de bal richting doel, maar lande bijna achter het vangnet. Na 42 minuten vond de arbiter het welletjes en floot voor de rust. Hij had het zichtbaar te doen met o.a. Adje die zelfs vocht uit het gras aan het kauwen was en Badr die de lucht niet meer kon wegboeren. Het was 0-0 met de rust. De jonge honden hadden de eerste beproeving doorstaan.

In de kleedkamer nog nooit mensen zo zien duiken op de thee. Het vocht moest erin. Ondanks dat het stond als een huis (ok een dronken huis). Wilde sterkhouder Helmert wisselen. Ook hij had er de kracht niet meer voor. Frank inmiddels gearriveerd kon het veld in. Helmert zou erbij blijven om midden tweede helft CA af te lossen. Enkele omzettingen gedaan in het veld. We konden beginnen aan het tweede deel. Inmiddels had de zon plaatsgemaakt voor een grijze huilbui van water en waren we van kant gewisseld. Dus de wind vol in de kruin. Voordeel voor onze Jasper was dat hij nu het haar netjes uit z’n oogjes geblazen zag worden. We lagen na de aftrap direct onder druk waar we de rest van de pot eigenlijk niet meer onder vandaan zijn gekomen. Maar het bleef nog 0-0, ondanks een mooie terugspeelbal van Frank waar hij Tom Bloemkool mee verraste. De 1-0 tegen kwam alsnog snel. Voorzet van de zijkant werd binnengetikt door Veenendaal. Natuurlijk roepen we dan ‘En nu wij!’, ‘Tandje erbij!’, maar als je al op je tandvlees loopt dan dondert er eerder nog een tandje uit dan er een bij komt. Hoge voorzet in minuut 55 bleef door de wind hangen in onze zestien. Via een gelukje kwam deze voor de voeten van een Veenendaler en we stonden 2-0 achter.

Deden we dan helemaal niets terug? Uiteraard deden we waar mogelijk ons best. Dit werd ook beloond. In de 65 minuut werkte MenNO de bal hard weg naar voren. Deze viel uit de lucht op de pantoffel van Breus. Breus werkte de bal uit de lucht hard in de touwen. BAM 2-1. Het hardst werd er gejuicht vanaf de zijlijn door papa Breus. SchrikBarend huilde van blijdschap bij deze treffer en vertelde alle aanwezigen dat Breus dit talent van zijn vader had. Het was 2-1, de aansluiting was gemaakt. Verder dan de aansluiting kwamen we echter niet. De kaars doofde verder uit. Veenendaal was op zoek naar bloed. Waarbij wij het aangeschoten wild waren. Slapstick-momenten en domme fouten van Renswouwse zijde werd aan elkaar geregen. Dit leidde tot de 3-1, 4-1 en zelfs de 5-1. Tja we kunnen er heel veel woorden aan vuil maken. Maar met het vingertje wijzen doen we natuurlijk graag en dan niet naar onszelf. De scheids konden we dit keer ook niet blameren. Op papier waren wij de sterkste, maar dat is geen garantie voor de overwinning.

Was het dan de drank, was het de dubieuze wissel in de rust, was het slechte weer de oorzaak. Of een combinatie hiervan? Drank hebben we vaker op, dus dat kan het niet wezen, althans een enkeling daargelaten. Slechte wissel dan? Kan haast niet zo zijn, aangezien een onafhankelijk jury Frank uitriep tot Man-of-the-Match. Het slechte weer dan? We hebben meer potjes met dergelijk weer gewonnen. Zoekende naar de oorzaak kom je uit bij de enige factor die echt anders was deze dag, namelijk de ‘versterking ut de JO-17’. Ok ze hebben hun best gedaan, complimenten voor hun, maar we hebben wel ons kampioenschap verspeeld. “Wijze mensen zeggen wel eens: ”Je weet pas wat winnen is, als je ook kunt verliezen!”. Nou die jonge gasten weten nu wat verliezen is. En “Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst!”, maar wij hadden de jeugd deze zaterdag, maar zagen onze toekomst, de platte kar, uiteenspatten.

Ik hoop van ganse harte dat deze jonge gasten getergd zijn en dit ‘verlies’ en deze ‘les’ willen goedmaken. We rekenen derhalve weer op jullie steun als we man te kort komen. Houd dus rekening met een belletje komend weekenden!

Na afloop was het bovendien onze beurt om de bardienst te draaien. Hier konden we de nieuwe aanwinsten van JO-17 ook al niet inzetten (je moet namelijk 18 zijn om te tappen…). Met de bardienst en de muzikale omlijsting hebben we ons van de goede kant laten zien.

Komende week spelen we thuis tegen SVMM. In de uitwedstrijd destijds ging het van een leiendakje. Maar de stand leert ons dat SVMM op papier nu beter is. We gaan het meemaken. Donderdag staat er een training gepland en voor vrijdag dit keer geen uitje op de agenda. Kunnen wij de nederlaag van zaterdag doen vergeten tegen SVMM? Komt allen kijken a.s. zaterdag. Aanvang 12.30 uur.

Groet Knarf