3e ziet hoop vervliegen na nederlaag tegen DOVO

DOVO 5

3 - 0

Renswoude 3

Competitie

4e klasse 20

Datum

6 oktober 2018 13:00

Accommodatie

Onbekend

Afgelopen week een eclatante overwinning behaald op DVSA. Weliswaar een die we hadden ingecalculeerd maar we moeten het dan altijd nog wel effe doen. En dan staan wij er ook. Na het eerste verlies tegen VRC hadden wij met die overwinning het zicht weer op het kampioenschap. En konden wij ons richten op DOVO 5. De gedoodverfde kampioen in onze kelderklasse. De te kloppen ploeg. Alles op alles zetten om hier een goed resultaat te behalen en mee terug te nemen naar de Hokhorst. Een ieder die een beetje sportminded is en dit leest, die weet dat je dan als team gedegen moet voorbereiden. Angst of kleine pijntjes moeten opzij. Geloof in eigen kunnen. Geloof in het team. Dat geloven in ‘iets’ is er bij ons op de Bible-belt hard ingeramd. Bij sommigen van ons is dat ook nog steeds iets waar ze aan vasthouden. En wat anderen in ons team zouden mogelijk iets meer waarden en normen van onze Lieve Heer mogen aannemen (ik noem geen namen maar diegenen die zich aangesproken voelt, neem dit ter harte).Geloven in de Verlosser, is het geloven in iets wat hoop geeft, maar er geen tastbaar bewijs is en niet zichtbaar aanwezig is. Nou de overeenkomst met geloven in ons team ‘lees: derde elftal’ is groot. Ook hier geloven wij in onszelf maar ontbreekt het aan ‘zichtbare aanwezigheid’.

Ik neem u even mee terug naar eerder deze week. Donderdagochtend 06.33 uur. Zoals vanouds rammelde sterkhouder Helmert met de emmer. ‘Wie is er vanavond en of zaterdag wel of niet bij?’. Een bijna ingeburgerde vraagstelling met weliswaar een paradoxaal karakter, maar tegelijkertijd zoveel zeggend. Alle ontvangers weten precies wat er verlangd wordt van de sterkhouder. Hij verlangt aanwezigheid. Presentie bij de training op donderdag en de wedstrijd op de zaterdag. Van alle 19 selectiespelers op de lijst. Die donderdagochtend tekende zich al af wat wij al eerder vermoeden. ‘Alleen vandaag aanwezig’, ‘zaterdag derde helft’, ‘beide afwezig’. Maar gelukkig ook soms ‘ik ben er beide keren’. De opkomst voor de training zag er in ieder geval hoopvol uit. Die donderdag avond werd het trainingsveld betreden door 8 strijders uit onze selectie. Acht mannen die meer dan het geloof hadden in ons team. Ook voormalig sterkhouder CA B was van de partij. Hij weet als CEO van Bos Dynamics als geen ander hoe je het team moet motiveren, inspireren en laten rennen op hetzelfde doel. Hij had de handschoen op deze avond aangetrokken en wat oefeningen uitgezet op het veld. Doel van de oefeningen was het ‘fitter’ worden en werken aan de mentale veerkracht. De training startte met wat spring- en sprintoefeningen waarbij CA als drill-instructor het bevel voerde:‘Go go go’ klonk het bij iedere oefening uit zijn mond. ‘Volhouden! Tandje erbij’. Uiteraard nam CA zelf ook deel. Na 2 oefeningen klonk het ‘go go go’ steeds zachter en werd dit al overstemd door zijn gehijg. Precies op tijd trok hij aan de bel en beëindigde deze zelfmoordmissie. Tijd voor een scherpe partij. Jong tegen oud. Of oud tegen ‘nog’ ouder. Een ieder nog kapot van de sprintjes knalde erop in het partijspel. Gewoon lekker voetballen, geen gekke oefeningen. Man tegen man. De jongere garde had daarbij het betere van het spel, oogde fitter en scoorde meer. Maar onderschat de oude pony’s niet. Al staan ze met 7-3 achter, we weten dat er aan het einde nog 1 ding komt. De winnende goal. Zodra wordt uitgesproken ‘winnende goal’ dan worden de laatste energie voorraden aangesproken. Het buideltje ‘smerige overtredingen’ gaat dan open en verbaal overstijgt het ‘go go go’ weer het gehijg. U raadt het al. De Oude pony’s wisten de ‘winnende’ te maken en de zege op de avond toe te eigenen.

Lekker samen douchen als team en in de kantine de balans opmaken. Want op de app hadden we al wat afzeggers voor de zaterdag. Zouden wij er met zekerheid genoeg hebben of moesten we er maar weer op hopen en in geloven dat het goed zou komen?

Dat laatste werd de waarheid. Frank was er niet, had verplichtingen met zijn jeugdteam, MenNo aan het werk, Lip geblesseerd (doet echt zeer hoor), Teus moest weer wat zagen, Casper heeft het gewoon even moeilijk, Remco op vakantie, Benjamin met sabbatical en Badr is genezen verklaard door dr. Dirven, maar zijn zelfdiagnose zegt dat hij pas fit is na de kerst. Kortom 11 man present voor de zaterdag. Genoeg om te starten maar geen zekerheid om met 11 het eindsignaal te halen. Ook dat moesten we dan maar hopen en in geloven. Om meer op te schuiven van geloof naar zekerheid werd de gebruikelijke ronselronde gedaan bij 2^e en 4^e elftal. Hieruit haalde we een nieuwe maar bekende strijder: Jelmer ‘ben ik al nuchter?’ Wels. Ook Andre ‘ouwe’ Beek zouden we nog benaderen. Nodig ook want in de aanloop naar de zaterdag haakte onze JW af. Vorige week al last van zijn ruggetje, maar ondanks zijn toezegging moest hij met tranen in zijn ogen toch afzeggen. Hij zou wel komen vlaggen. Laatste troef die nog werd gespeeld is het selecteren van The Guzman. Ondanks zijn voorselectie werd er nog niet officieel een beroep op hem gedaan. De kleine lijst van aanwezigen voor de zaterdag noodzaakte ons om ‘reserve’ aanvoerder The Guzman toe te voegen aan de selectie voor zaterdag.

Afgelopen zaterdag verzamelde de selectie zich in de kantine. Zenuwachtig telde Helmert zijn manschappen. Hij wilde de zekerheid dat we er genoeg zouden hebben en niet weer geloven in en hopen op een goede opkomst. Eenmaal in Veenendaal op ‘Het Panhuis’ aangekomen was ook Ouwe Beek present. We hadden er voldoende! De opstelling voor deze wedstrijd was Lobje, Helmert, Stafano, Japie en The Guzman achterin. Middenveld met Jelmer, CA en Adje. Voorin moesten de doelpunten gaan komen door Beekie, The Fox en Webster.

Door omstandigheden kon ik als reporter niet aanwezig zijn om een exact verslag te kunnen leveren. Ik baseer mij op gesprekken na afloop met betrokken spelers. Spelers die mogelijk al een slokje op hadden.

De wedstrijd stond op punt van beginnen. Prachtig weer, lekkere grasmat naast het spoor waar we om de 5 minuten konden zwaaien naar voorbijkomende treintjes. Voor aanvang nog even de peptalk van CA naar de groep. Dat werkte bij FC Utrecht zei hij en waarom niet bij Renswoude 3…..Met vuist op zijn borst riep CA aan het einde van zijn pleidooi: ‘Kan ik op jullie rekenen?!’ Het antwoord bleef weg. Driekwart van de groep stond namelijk net naar de trein van 12.58 richting Amersfoort te zwaaien.

JW, die zou gaan vlaggen, was in geen velden of wegen te bekennen. Achteraf hoorden wij dat hij vanwege zijn rugblessure niet op tijd uit zijn skelter op de parkeerplaats had weten te komen. Onze Badr, ook rug patiënt, pakte daarop de vlag. Helmert, aanvoerder van ons team ondanks de aanwezigheid van The Guzman, verloor de toss, uiteraard expres en liet DOVO kiezen voor een kant. We konden starten. DOVO was al snel de bovenliggende partij en zorgde voor gevaar voor de goal van Lobje. Lobje hield gelukkig zijn doel schoon. Maar door de druk van DOVO kon een doelpunt niet uitblijven. In minuut 25 scoorde DOVO vanuit een voorzet. De kopbal was onhoudbaar voor Lobje (1-0). Natuurlijk kregen wij af en toe ook een kansje maar onze spitsen hadden het vizier niet op scherp. In een van de counters wist DOVO opnieuw doel te treffen. De DOVO spits liep onze verdediging eruit en passeerde Leo (2-0). De zekerheid dat we zouden gaan winnen was er al niet meer, maar het geloof zakte nu ook weg. Met hangen en wurgen haalden wij de rust met een stand van 2-0. Er moest iets gebeuren om deze stand om te buigen of meer dragelijk te maken. Brace kwam erin voor Ouwe Beek. Lieve lezers weest gerust, Brace ging niet in de spits voetballen. Met Brace in de ploeg stonden we achterin meer solide en een basis om op te bouwen. De wissel bracht nieuwe impulsen. De tweede helft begon. Een ieder werkte zich het snot voor de oogjes, dat is zeker. Brace eiste een centrale rol op en eiste de eerste de beste bal op. Stafano speelde hem direct in. Iets te hoog en te hard, kwam de bal op strothoogte naar Brace toe. Brace controleerde de bal met zijn adamsappel en vervolgde het spel. We kwamen beter in ons spel en zochten de aansluitingstreffer. We werden ook gevaarlijker. CA wist de bal net over de kruising te schieten en ook The Fox werd gevaarlijk in de zestien meter, maar kreeg met zijn schwalbe geen pingel en zeker ook geen Gouden Kalf. Met een leeg rakende zuurstoftank startte CA een pingelactie om dichter bij het doel te komen. Bij iedere passage van een tegenstander door CA ‘Tomba la bomba’ Bos, zakte hij verder door zijn hoeven en verdween de zuurstof uit zijn rode bloedcelletjes. Bij passage nummer 4 bezweken de hoeven definitief en zakte CA volledig ter aarde. Moe gestreden kon hij niet anders dan vragen om een wissel. Lip moest nu het veld betreden ondanks de geblesseerde knie. ‘Het doet echt zeer hoor!’ riep hij nog. Bij het eerste balcontact van Lip was het ook bijna raak. Maar zijn inzet werd gekeerd door de keeper van DOVO. Het beste was er bij ons af. Geen enkele zekerheid meer anders dan dat DOVO zeker nog een derde doelpunt wilde. Die kwam er dan ook. Voorzet van links op de spits die netjes af kon ronden. Daarmee ook het einde van deze wedstrijd (3-0).

Tweede verlies in 3 potjes. Geloven in onszelf, ons team is iets wat na zaterdag grotendeels weg is. Zekerheden hebben we nodig als basis. Zekerheden die dichterbij liggen dan we denken. Zekerheden als aanwezigheid. Meer trainen en gezonder leven. Met aanwezigheid werken aan het team en werken aan de prestatie. Dan weten we ook zeker dat we beter worden en wedstrijden op routine gaan winnen. Eerste stappen naar die zekerheden zijn zaterdag na de wedstrijd gezet. Op straffe van 2 kannen bier heeft Brace aangekondigd zeker te komen trainen en spelen komende week. En ook Lip voegde de daad bij het woord. Hij ruilde op het terras zijn biertje voor een colaatje.

De lijn tussen zekerheid en geloof is en blijft dun. Één ding weet ik wel zeker, sterkhouder Helmert zal a.s. donderdag rond het krieken van de dag weer rammelen met de emmer. En wat betreft het geloof, ik geloof er nog steeds niet in dat ik 19x volmondig het woord ‘aanwezig’ zal gaan lezen in de app. A.s. zaterdag moeten we thuis tegen DEV. Dit degradatieduel start om 14.30 uur. Ik zal er zeker zijn!

Groet Knarf