Renswoude 3 zegeviert tegen de Panters

SVP 2

1 - 4

Renswoude 3

Remco Scholtus (stift)

25'

Daniël Janicki (schot)

40'

Niels van Geerenstein (schot)

70'

Daniël Janicki (intikker)

Competitie

4e klasse 20

Datum

1 december 2018 12:00

Accommodatie

Onbekend

Luctor et emergo. ‘Ik worstel en kom boven’. Een veel gehoorde wapenspreuk die ook van toepassing is op ons derde elftal. Na de 1-6 winst uit op SVMM werd er vorige week hopeloos verloren thuis tegen GVVV. Maar bij de pakken neerzitten dat hebben we niet gedaan. We hebben ons afgelopen zaterdag weer ‘opgericht’ uit bij SVP in Veenendaal en een verdiende 1-4 zege behaald.

Afgelopen donderdag verliep in tegenstelling tot de week ervoor weer als vanouds. Sterkhouder Helmert had zijn spaarvarken omgekeerd en een nieuwe emmer gekocht. En deze rammelde op de app met een vertrouwd geluid. ‘Wie is er vanavond en of zaterdag wel of niet bij???’. Uiteraard niet iedereen volmondig ‘JA, IK BEN ERBIJ’, maar bij sommige rijst de verdenking dat ze een ‘afwezigheid assistent’ aan hebben staan. Enfin, voor de donderdag zouden het er krap 10 worden en voor de zaterdag…dat was voor latere zorg.

Die donderdagavond stonden er 9 man op het veld. Zelfs Badr had geluisterd naar zijn ‘inner voice’. En dat moest ook wel. Zijn lijf zit op de rand van morbide obesitas. Er moest ingegrepen worden. Badr heeft deed met vol enthousiasme mee, maar was wat onwennig in balbezit. Enige ballen die hij de laatste tijd had aangeraakt waren gehaktballen (met dubbel pompie mayo).

Met een stevige warming-up in de benen, geleidt door Webster en Helmert, begonnen we een spelletje balbezit. Met 3 trio’s zes tegen 3 spelen. Of het de vorm was of dat we als ‘warm welkom’ allemaal het niveau van Badr wilden aantikken, we raakten geen knikker. Dan maar even lekker wat balletjes op de goal vuren. Een uitgelezen kans voor Badr om er tussenuit te sneaken. Eerste balletje dat hij richting doel schoot, koos het luchtruim en verdween over het vangnet. Een zucht van opluchting van Badr. Hij kon nu op z’n gemakje de bal gaan zoeken en achter de omheining ook zich tegoed doen aan het door hem verstopte etenspakket. Het heeft even geduurd voor hij er weer was kan ik u melden. Zal wel een 3 gangen menuutje zijn wat hij verstopt had achter het doel.

Badr niet bij de eindpartij. Dus even aantal. Na de wekenlange klaagzang van Teus over de indeling, mocht hij nu zelf de boel indelen. Laat ik het zo zeggen, ik denk niet dat hij voortaan weer de leiding wil over de indeling. Zijn teammaatjes waren Helmert. Ok, een sterkhouder, maar donderdag waren zijn traditionele ‘buitenkantvoetcurveballen’ niet zoals we gewend waren. Ook Brace in team Teus. Brace had die dag hard gewerkt en kon dat stapje extra niet meer opbrengen. En als laatste teamlid had Teus gekozen voor CA. Vier man op het veld zou je zeggen, maar CA stond eigenlijk niet op het veld, maar probeerde als acrobaat tot drie keer toe op de bal te gaan staan en te kijken hoe hard hij vervolgens ter aarde kon storten. Dat lukte hem vrij aardig, dat ter aarde storten. De pieren schoten door het kunstgras de grond uit, maar voetballend ging team Teus er niet op vooruit. Kansloos werd de partij verloren in de verlenging , waarbij de regel ‘winnende drie goals’ weer werd gehanteerd. Eenmaal in de kleedkamer, stond Badr al onder de douche en veegde net de laatste restjes lasagne van zijn mond. Helmert constateerde bij het uitkleden dat hij de linker sok aan zijn rechter voet had en vice versa. De reden waarom zijn ‘Messi-curve’-ballen vandaag niet uit de verf kwamen.

In de kantine de balans opmaken. Remco zou na een lang ziekbed wel weer komen voetballen maar kon alleen de eerste helft. Een briljante manier om een basisplaats af te dwingen. MenNo had een snotneus en lag op bed, maar appte hij ‘jullie horen morgenavond of ik zaterdag ga halen. Uit dit laatste dachten wij dat de snotneus wel eens een fatale snotneus kon zijn. Verder geen Stafano voor zaterdag. Druk met de voorbereidingen van het feest 8 dec. Danny ook nog steeds niet van de partij. Zijn love-sabbatical duurt nu al 3 maanden. Maar volgende week is hij erbij. We wachten af. Verder Badr nog niet wedstrijdfit. Lip ondervindt nog teveel last van de knie. ‘Want het doet nog echt heel erg zeer’. JW nog steeds last van de rug, maar wil wel graag vlaggen. En Benjamin, tja als interim-projectleider van Project X (Foute Sint, Kerst en Nieuw feest) is hij gewoon druk met het verzamelen van sponsorgelden. En als laatste is CA niet van de partij. De vele doodsmakken die hij donderdag had gemaakt zorgde ervoor dat hij op zaterdag niet kon deelnemen.

We hadden wel wat versterking nodig en dat kregen we vanuit het tweede en vierde. Zo konden we rekenen op de steun van Niels ‘Son of G’ Geerenstein, Martijn ‘Beekie’ van Beek, Jelmer ‘Brak’ Wels en Daniel ‘De Stukadoor’ Janicki. Voor zaterdag dus 3 wissels. En daar kon een vierde wissel of vlagger bij komen als de penicilline kuur van MenNo zou aanslaan. Op vrijdagavond bereikte ons het trieste nieuws dan MenNo de zaterdag niet ging halen. Het bleven dus 3 wissels.

Zaterdag moesten we om 12 uur aantreden uit bij SVP. Vertrek om 11.15 uur. In de kleedkamer omkleden. Het zwarte reserve tenue aan, omdat ons eigen tenue van de aardbodem verdwenen is. In onze zwarte en soms te strakke kledij begonnen aan een korte warming-up.

Opstelling: Lobje in de goal. Achterin Helmert, Frank, Beekie en Teus. Middenveld met Adje, Japie en Son of G. Voorin Remco, Webster en De Stukadoor.

Helmert won de toss en op het gras van het centercourt begon de wedstrijd. De eerste minuten wat aftasten. Nat gras, kuiltje hier en daar, gebrek aan talent, zorgde ervoor dat niet alle ballen lekker aan kwamen. Maar in eens uit het niets was in minuut 3 daar de bal naar voren. Remco ontsnapte aan zijn verdediger en wist de keeper met stiftje te verschalken. Heerlijk om vroeg op voorsprong te komen. Beter kun je niet beginnen. We wilden meer en tegelijkertijd moest SVP nu wel komen. In de 15 minuut sloeg het noodlot toe. Helmert vroeg de scheids het spel stil te leggen. Helmert zag ‘zwarte vlekken’. Hij speelde als rechtsback dicht tegen de N233 aan, waar de CO2 uitstoot net wat hoger is dan aan de ander zijde van het veld. De zuurstof kon zijn verkalkte kransslagaders niet meer goed bereiken. Daarbij zat ook de aanvoerdersband hem te strak wat de bloedcirculatie niet ten goede kwam. Hij kon niet anders dan het veld verlaten. Dat Helmert zwarte vlekken had gezien, klopt ook wel. Wij speelden namelijk in het zwart. Het is tot op heden onduidelijk of de ‘zwarte vlekken’ van Helmert door het zuurstof tekort waren ontstaan of een kwestie van staar. Helmert naar de kant en Jelmer erin. En Jelmer had, ondanks de zware avond ervoor, geen last van zuurstof gebrek. Hij bleef lopen. De druk van SVP op onze verdediging bleef maar wij kwamen er vaak voetballend weer goed en gevaarlijk uit. In de 25^e minuut werkte Teus de bal achterin hard en hoog weg onder het luidkeels schreeuwen van ‘HOPPA!’. Deze assist landde voor de voeten van Daniel ‘De Stukadoor’ Janicki. Daniel draaide in de zestien meter. Dreigde hoog in de linker hoek te schieten en vuurde vervolgens. Deze losse flodder koos niet zoals Daniel en de keeper dachten, naar de linker bovenhoek, maar hobbelde rechtsonder de goal in. Hoe dan ook, doelpunt en 0-2 voor. Dit mochten we niet laten lopen. En dat gebeurde ook niet. In de 40^e minuut ging Jelmer weer eens diep en werd op maat bediend. Zijn voorzet kwam bij Son of G voor de voeten en die schoot onhoudbaar binnen (0-3). Wat een weelde. En met die weelde gingen wij de rust in.

In de rust geen euforische stemming niemand die sprak over de 0-3. Iedereen was bezorgd. Wat was de medische toestand van onze sterkhouder Helmert. Gelukkig was hij weer wat opgeknapt. Bij onze binnenkomst in de kleedkamer zag hij wel weer ‘zwarte vlekken’. Hij dacht zelf dat het gemis aan alcoholische versnapering op de vrijdag hem de das om hadden gedaan.

Nadat we ons over Helmert hadden bekommerd moesten we kijken naar het wisselen. Remco moest er vandoor. Casper stond te trappelen om hem te vervangen en ook Brace. Na de nodige omzettingen vanwege de wissels kon er weer gestart worden.

Nieuwe aanvoerder voor de tweede helft was ‘De Stukadoor’. Wel rare wereld hoor. Dat we nu een Pool de leiding geven over wat er moet gaan gebeuren….

Ons doel de tweede helft was om snel te scoren. Dan zou SVP wel knakken. Diverse kansen kwamen er. Waaronder één voor Casper. Hij wist op onnavolgbare wijze voor open goal met een magistrale voetbeweging de bal over het doel te krijgen. Een staande ovatie viel hem deel. En hij was geen uitzondering. Son of G wist vijf minuten later de bal op de doellijn wel goed te raken. De bal ging door een gat in het zijnet. Maar geen doelpunt gaf de scheids aan. Spelers die er dichtbij stonden beweerden dat ook Son of G miste voor open doel. We hopen dat Niels dit verhaal niet leest, maar het gat in het net hebben we hem wijs gemaakt, anders zou hij mentaal een breuk oplopen en volgende week willen wij hem weer lenen van het tweede.

De Panters raakten steeds meer geïrriteerd. Zij waren gewoon anders gewend. Op eigen veld waren zij altijd superieur, zeker onder leiding van corrupte arbitrage. Ze waren van slag. Ze vroegen zelfs om een wissel van de scheids. Tja das misschien niet zo raar, maar wel heel bijzonder.

Het was wachten op de 0-4 en die kwam er ook. Het was Japie die gevaarlijk werd voor de zestien. Schoot op doel. Keeper deze lastige bal losliet en De Stukadoor er als de kippen bij was (0-4).

Was het dan alleen maar hosanna? Neen. Kort na de 0-4 een grote aderlating. Bij een door Lobje genomen doeltrap hinkte hij door en gaf huilend bij de scheids aan dat hij wilde wisselen. Hij had volgens eigen zeggen wat horen ‘knappen’. Tja, wat wil je: een te strak broekje, een shirtje maatje L i.c.m. een te romig lijf zorgt er ook voor dat er wat knapt. Volgens Lobje niet de zoom van zijn kleding maar een spiertje. Hij moest eraf. En waarschijnlijk weken afwezig. Webster op de goal en Helmert ondanks zijn zuurstof insufficiëntie toch weer het veld in. Nu als linksback en wederom dicht tegen de N233 aan. Vragen om problemen. Met Webster in het doel kunnen we de wedstrijd lekker uitvoetballen dachten wij. Maar bij het wild wegwerpen van een bal door SVP kwam de bal hoog richting onze Brace. Effe lekker die bal boven op m’n pan raken dacht Brace. Brace activeerde zijn go-go-gadget leggs, maar deze functie weigerde dienst. Er zat dus niets anders op dan zijn bovengemiddeld zware lijf tegen alle wetten van de zwaartekracht, met brute spierkracht in de lucht te schieten en de bal weg te koppen. Zijn noppen hebben volgens de VAR-technologie het gras niet verlaten en met een struisvogeltechniek trok hij het hoofd in tot diep in de romp. De bal gierde door zijn geverfde haar en kwam voor de voeten van de Panter spits. Resultaat was dat Webster gepasseerd werd (1-4). Wederom niet de nul. We moeten er gewoon mee leren leven (kiest u zelf maar of dat is met het niet houden van de nul of het spelen met Brace). Maar wel weer een uitzege en dat nog wel op het altijd sfeervolle veld van SVP.

Thuisgekomen op de Hokhorst hebben we het kleinschalig gevierd. Heeft Helmert direct telefonisch contact gehad met dr. Dirven. Het medisch advies wat hij kreeg was om diezelfde avond nog bovenmatig alcohol te nuttigen en dit ook op vrijdagavond ook lekker voort te zetten. We gaan er dus vanuit dat Helmert volgende week weer de 90 minuten volmaakt.

Aankomende zaterdag thuis tegen Candia’66 om 12.30 uur op het hoofdveld. De laatste wedstrijd van 2018 met aansluitend het Foute Sinter Kerst en Nieuw Spektakel. Ik kan u één ding garanderen. Wij pakken volgende week de volle winst en scoren hier en daar een hattrick. Of dat is tegen Candia’66 of tijdens het feestje erna blijft nog de vraag. A.s. donderdag eerst maar weer afwachten hoeveel respons er op de rammelende emmer komt.

Groet Knarf