Grote overwinning na kansenregen tegen Roda’46

Nadat de wedstrijd op het hobbelveld van Candia had een ieder ruim 4 dagen de tijd gehad om de vanwege trillingen van plaats geschoven gewrichten en organen, weer te laten landen op de juiste plek en de blik naar de nieuwe wedstrijd te richten. Afgelopen zaterdag rammelde de sterkhouder luid en duidelijk met de emmer. “Wie is er vanavond en of zaterdag wel of niet bij??”. Alsof we het einde van het seizoen ruiken en de platte kar al klaar staat op de Hokhorst, zo knetterde de app van de groene vinkjes. Maar liefst 20 aanmeldingen voor de donderdagavond. Één belangrijk vinkje ontbrak in de lijst. Het was Henk. Henkie ‘Hattrick’ van Essen, onze spits, had de dag ervoor ons allen laten weten te stoppen als speler van het derde. Althans dit seizoen. Hij had een transfer kunnen maken. Een transfer naar ons vlaggenschip. Het in zwaar weer verkerende eerste elftal, zocht naar een spits die voor handhaving kon zorgen. Trainert De Zwaan had met regelmaat Henkie een hattrick zien maken en dacht; ‘Die moet ik hebben’. Henk heeft een paar nachten slecht geslapen na te zijn benaderd. ‘Laat ik het derde barsten?’ of ‘Bewijs ik nu de club een dienst’. Op woensdag was hij er zelf uit. ‘Henkie Davids’ liet ons weten toe te zijn aan een uitdaging en sloot aan bij VVR 1. Feit was dat wij zonder doelpuntenmachine moesten doen. Want Henkie heeft toch van de 55 doelpunten er 22 gemaakt dit seizoen. Gaan wij huilen en mokken? Nee, het vizier stond weer op de zaterdag. Dan spelen we thuis tegen Roda’46. Een op papier zwakke broeder.

Die donderdagavond 20 man op de training. Niet alleen druk op het veld, maar ook in de kleedkamer. Er werd een felle training afgewerkt. En met het vertrek van Henk ook de strijd om de spitspositie. Bijkomende strijd of straf, net hoe je het ziet, werd veroorzaakt door afwezigheid die week van Lobje. Geen spits dus én geen keeper. Na indeling van de partijen zag je Webster bij het ene team gaan voor de spitspositie en Lip bij het andere team. Maar ook CA is bezig met de carriere-switch van loper op het middenveld, naar aanspeelpunt in de spits. Wat betreft Lip en Webster, beide staan ook wel eens onder de lat. Dus wie werd spits en wie wordt keeper. Uiteindelijk moest Lip vanwege opspelende spierklachten de strijd om de spits opgeven. M.a.w. de keeperpositie was ingevuld.

Eenmaal in de kantine begon de tombola. Veel hadden er getraind en zouden er zaterdag ook zijn. En met het nieuwe decreet van de sterkhouder: ’Zit je niet dan sta je er niet in’. Bleven bepaalde mensen zelfs op de donderdag een biertje drinken waar je ze anders nooit zag. Alles voor de basis zal ik maar zeggen. Inmiddels was ook duidelijk dat we nog geen scheids hadden voor de zaterdag. Met andere woorden in de basis, maar dan met fluit zou voor sommigen ook een prima optie kunnen zijn.

Zaterdag 22 april. Matchday. Een scheids was inmiddels geregeld. Helemaal uit Lelystad komen overvliegen. Zegt genoeg over de rest van zijn leven denk ik… Het was niet helemaal droog die dag en dat zorgde ervoor dat we pas laat naar buiten gingen. Roda’46 had zich al op onze helft en in onze dug-out genesteld. Tijdens het korte warmlopen moesten we ons ook met naam en rugnummer melden bij de arbiter van dienst. Tja huur je een mafklapper in van buitenaf dan volgt hij ook alle regeltjes die Zeist bedacht heeft. Maar in samenwerking met de assistent arbiter de heer Braks kon de scheids de administratie netjes bijwerken.

Opstelling die dag: Lip op de goal. Achterin Helmert ©, Loebie, Opa en Badr. Middenveld met Adje, Frank, Dennis en Webster. Voorin stonden CA en Wilbert. Die twee moesten de doelpunten gaan maken. Op de bank namen plaats Teus, Kooitje, Nico, Jaap, Ewout en Kaatje die eerst een wedstrijdje bij het tweede had verkozen. Donderdag dus voor niets bier gedronken …

Helmert won de toss en met het fluitsignaal begon de bestorming van het Roda doel. In de uitwedstrijd hadden we eigenlijk al geen weerstand, los van de barre omstandigheden, maar ook deze dag leek de weerstand ver te zoeken bij de Leusdenaren. Vanaf minuut 1 was er dreiging voor de goal. En werden kansen gecreëerd. Een gedetailleerd verslag is niet te maken van die eerste helft. Man man man wat een kansen. Toch een kleine poging. Minuut 1 schot Wilbert, maar keeper keert, 2^e minuut Dennis kan intikken maar teveel tijd nodig. Frank schiet vervolgens met linker, maar tegen tegenstander. Kopbal CA over. Schot Loebie over. Jacco mist op doellijn. Wilbert schiet, maar keeper red. Zelfde overkwam Dennis daarna (4x). Frank zijn inzet werd gekeerd door de doelman. CA schiet naast (3x). Enz, enz… Ach je begrijpt de strekking van het eerste bedrijf.

Een oude voetbalwet zegt dan: ‘Als jij niet scoort dan..’. En dat gebeurde bijna in de laatste 5 minuten van de eerste helft. Uit een verdwaalde bal kwam de snelle rechtsbuiten van Roda in onze zestien, maar kreeg de bal niet tussen de palen. Net voor rust gaven we nog een vrije trap weg net op 20 meter van ons doel. Maar die keek Lip vakkundig op de paal. Met de rust was het ongelooflijk maar nog steeds 0-0. Een kansenverhouding van 43 : 2. Resultaat was wel dat we ze kapot gespeeld hadden, maar wij nog iets moesten doen om te scoren. En vanuit het huidige spitsenduo ging het niet komen

Er moest gewisseld worden. CA moe gestreden, wilde tegen wil en dank door, maar werd uit zijn lijden verlost. Zijn kruit was op. Het zou zijn dag niet worden. Vervolgens Teus voor Helmert, Kaatje voor Badr, Kooitje voor Opa, Nico voor Frank, Japie voor Adje en Ewout voor CA. 6 verse krachten zou Roda wel op de knieën dwingen. En in de spits nu het familie duo W&W (Wilbert en Webster van de Fliert).

Tweede helft begon eigenlijk waar we gestopt waren. De ene na andere kans voor ons. Maar die eerste minuten lukte het wederom niet. In de 53^e minuut was het dan eindelijk raak. Niet uit een mooie aanval maar uit een scrimmage kwam de bal voor de voeten van Japie en die drukte af (1-0).

De ban was gebroken. Was Roda nog niet vleugellam na de eerste helft, dan was dit de dwarslaesie op nekhoogte voor ze. En dat bleek. Ruim een minuut na de 1-0 scoorde Nico met een bekeken boogballetje van afstand voor de 2-0. En alsof het niet op kon maakte Kaatje met schot van afstand in minuut 58 de 3-0. In kleine 10 minuten scoorden we 3x. Betekende niet dat iedere kans nu raak was. Diverse kansen bleven er ook onbenut. En vooral Dennis en Wilbert waren alles behalve gelukkig in hun afronding. Beide kwamen afzonderlijk ook om een wissel vragen bij de bank. En beide werden terug gestuurd met de boodschap: ‘Als je scoort dan mag je wisselen!’. Ik kan vast verklappen dat beide de 90 minuten volgemaakt hebben. Werd er dan nog wel gescoord. Jazeker. Na 90 minuten stond de eindstand van 5-0 op het bord. Die laatste twee treffers kwamen van Kaatje en Webster.

Met een enorm veldoverwicht en de kansen die we kregen een walhalla voor een echte spits. De gedachten gaan dan door je hoofd: ‘Stel Henkie ‘Hattrick’ van Essen zou gespeeld hebben, hoeveel keer zou hij dan gescoord hebben?’. Ach dat moeten we loslaten, Henk zou het eerste gaan versterken.

Nu wij klaar waren konden we het restantje van de belangrijke pot van Renswoude 1 nog ff meepakken. We wisten dat het 1-1 stond. Renswoude op 1-0 gekomen, maar hoe kwam die 1-1 dan? We kregen mee dat dit door Henkie Hattrick veroorzaakt was. Hij was kwartier voor tijd ingevallen om de nekslag te brengen. Maar bij een tegencorner haalde hij iemand onderuit in eigen zestien. Penalty en 1-1. Wat doet Henk in eigen zestien vroegen wij ons af?? Daar zagen wij hem nooit. Laat staan op eigen helft. ‘Tja dat was opdracht van de trainer’ zei hij achteraf. ‘Bij een corner iedereen terug in de 16’. Henkie was bedwelmt geworden door het ‘Zwaan-kleef-aan’ effect. Deed gewoon wat de rest ook doet. Luisteren naar de trainer, dat doet toch geen enkele voetballer?? Zelfs Helmert niet. Zeg je tegen hem ‘rust aan de bal’ dat kegelt hij de bal ook met buitenkant naar voren. Enfin zoals een ieder denk ik weet is Henk gered door een late 2-1 en pakte VVR1 uiteindelijk toch de belangrijke winst.

Boodschap aan Henkie. Kom gewoon weer lekker bij ons terug. Je had er zaterdag minimaal 6 kunnen maken. En in plaats daarvan jaag je heel de Renswouwse supportsschare de stuipen op het lijf met verdedigende acties. Maar blijf je toch bij VVR1, ontdoe je dan van het Zwaan-kleef-aan gebeuren. Speel op intuïtie als een echte spits en niet op stalorders van de trainert!

Voor ons als derde elftal liggen we met 3 potjes te gaan nog steeds op kampioenskoers. Over 3 weken spelen we thuis tegen SVF. En daarna volgen twee uitdagende potjes tegen de campinggasten van VVA. Het wordt een spannend slot van de competitie!

Groet Knarf

Registreren Waarom registreren