Verdiende zege Renswoude 3 op Woudenberg

Renswoude 3

3 - 0

Woudenberg 7

Cor Albert Bos (kopbal)

70'

Assist: Marco van Roekel

83'

... (e.d.)

Marco van Roekel (schot)

89'

Competitie

5e klasse 16

Datum

11 maart 2023 14:30

Scheidsrechter

Anoniem

Accommodatie

Sportpark De Hokhorst
De Hokhorst 5
3927GX
RENSWOUDE
tel. 0318-572150

In eerste instantie excuses. Waarom dan wel zult u denken. Dit vanwege het volgende. Als onafhankelijk verslaggever tracht ik wekelijks verslag te kunnen doen aan onze lezers over het reilen en zeilen in de voetbalwereld. En specifiek de voetbalwereld van VV Renswoude 3. Twee weken geleden (tijdens de voorjaarsvakantie) heeft Renswoude 3 wel gevoetbald, maar is een verslag uitgebleven. Excuus daarvoor. In een paar alinea’s kan ik daar nog wel even op terugkomen en baseer mij daar op ooggetuigen en afgenomen interviews. Het kan daarom zijn dat dit, in tegenstelling tot normaal, niet geheel objectief is.

We schrijven week 8. Donderdag 23 februari. Normaliter een gerammel met de emmer, maar er was paniek. Geen gerammel vanuit onze sterkhouder. Achteraf logisch want hij had eerder al aangegeven op de lange latten te staan. De volledige verantwoordelijkheid rondom organisatie, training, opstelling, regelen van ballen en tas etc lag nu midden in de groep. Wie pakt dan het voortouw? Lang verhaal kort, na enige paniek in app groep over wie doet wat werden toch nog diverse mensen opgetrommeld en werd er getraind. Die avond ook nog een opstelling gemaakt. Want de wedstrijd tegen Veenendaal 3 stond op het programma. Een lastige wedstrijd, aangezien we thuis tegen die gasten met 0-2 achter kwamen, maar wel wonnen. Voor de zaterdag waren er meerdere afwezigen vanwege vakantie reces naast Helmert. Desondanks genoeg man op de been.

Om 11.30 werd er die zaterdag afgetrapt op een achteraf veldje in Veenendaal. Na 90 minuten was het resultaat 0-0. Uiteraard hoort bij deze brilstand nog het verwachte commentaar van de aanwezige spelers zoals: ‘Maar we waren veel beter!’, ‘We hadden een penalty verdiend’. ‘We zijn erin gefloten’, ‘Klote veld helemaal achteraf’. Je begrijpt het wel. Alle excuses om 2 punten verlies goed te praten. Desondanks gewoon een puntje gepakt. Geen resultaat om lang bij stil te staan, maar ook geen schande. Op naar de volgende wedstrijd.

En die wedstrijd was afgelopen zaterdag thuis tegen Woudenberg. Waar we in het uit duel een makkelijke overwinning boekten, dachten we die thuis ook weer te boeken. Maar eerst… trainen. Sterkhouder Helmert had de emmer weer gevonden en rammelde ermee. ‘Wie is er vanavond en of donderdag wel of niet bij? ’Ondanks het gure weer die donderdag en de weersverwachting naar de zaterdag, waren er veel groene vinkjes in de app. Op de training maar liefst 16 man. Waaronder een speler die zich eerst moest voorstellen aan een ieder. Een oud gediende die na lange afwezigheid weer ten tonele verscheen. Het was CA Bos, die met hielspoor in zijn schoenen en een obesitasje in zijn hand het trainingsveld op kwam lopen. Na maanden van blessureleed, geleefd aan de rand van zijn carrière, had hij die laatste medische strohalm gepakt en wilde het nog 1x gaan proberen. Hij kon eindelijk weer trainen en hoopte daarmee zelfs tegen Woudenberg weer te gaan ‘shinen’. Al was het maar voor 20 minuten.

De teamindeling werd gemaakt, waarna er een fanatiek potje voetbal werd gespeeld. Gestreden werd in het fysieke duel, maar met de komst van CA kwam het verbale duel ook eindelijk weer op het veld terug. Hadden we dat nu gemist of niet. Laat ik zeggen dat niet iedereen er beter door ging voetballen. Na afloop in de kantine kon de opstelling gemaakt worden. Onder het genot van een biertje werd al gefilosofeerd over te maken doelpunten door deze en genen.

Zaterdag 12 maart. De dag begon met besneeuwde velden. Inderdaad half maart een witte deken over de Hokhorst. Voor alle klimaatdrammers, vorig jaar was het al bijna 15 graden en droog. Maar dit jaar dus anders. Gelukkig ging het zonnetje schijnen en verdwenen sneeuw, pinguïns en ijsberen van het veld. De (kunstgras)mat lag er om 14.30 uur prima bij. Weliswaar koud maar prima om een potje te ballen.

In de basis Lobje, Helmert ©, Loebie, Kooitje, Badr. Middenveld met Nico, Japie en Webster, voorin Wilbert, Henk en Ouwe Beek. Op de bank CA (yep hij ging het echt proberen), Stefano en ook terug van weggeweest Joekel. Die laatste heeft er na die zware arm blessure ook doorheen gezeten hoor. En wilde vandaag nog wat minuutjes pakken. Wij dachten alleen “CA en Joekel samen in een team!”, dat is het beste nieuws sinds de inval van Poetin in Oekraïne.

Om 14.30 uur stonden de mannen gereed voor de toss op het centercourt. De toss werd uiteraard verloren door de sterkhouder (waarom tossen we nog??), maar we konden beginnen onder leiding van arbiter De Guzman. Woudenberg had duidelijk les getrokken uit de heenwedstrijd. Ze gingen inzakken en counteren. Het spel was aan ons. Maar alsof de sneeuw nog niet geheel van het veld was, liepen we rond als dronken ijsberen en wisten we elkaar moeilijk te bereiken. Laat staan goede kansen te creëren.

In de 20^e minuut pas de eerste kans. Vanuit rechts was het Helmert die opschoof naar voren. De achterlijn haalde en de bal voor het doel krulde. De bal kwam voor het hoofd van Beekie, maar die had de oogjes toe, daarmee vizier onscherp en bal ging over.

Die eerste helft kabbelde voort. Lobje had niets maar ook niets te doen. Het gehele spel bewoog zich op de helft van de tegenstander. Maar verder dan wat afstandsschoten op doel kwamen we niet. Tegelijk voelde je dat de urgentie om snel te scoren ontbrak. Geen gelatenheid hoor, maar vertrouwen dat het doelpunt nog wel zou gaan vallen. De eerste helft was het meer genieten van het weer dan van het getoonde spel.

Na 45 minuten kon ook De Guzman het niet meer aanzien en blies op zijn toverfluit voor het rustsignaal. Lekker naar de thee. Met elkaar even samenzitten over hoe deze noot nu wel te kraken.

Er moest wel ingegrepen worden. Immers tegen Woudenberg de nummer 7 in onze competitie zou toch wel winst behaald moeten worden. De eerste stap was Stefano erin voor Badr en verder lieten we CA en Joekel maar zitten. Ze zaten te trappelen om het veld te betreden. Maar gezien hun medische historie wil je ze toch tegen zichzelf beschermen. En mooie kans om die twee gezamenlijk en alleen in de privacy van een dug-out dichter tot elkaar te laten komen. Als hier geen hypotheek offerte uitkomt????

De tweede helft begon zoals de eerste eindige. Veldoverwicht voor Renswoude in de verhouding 90:10. Maar aangezien je geen punt krijgt voor balbezit moest er toch meer gecreëerd worden. In de 55^e minuut was het Henk die zich vrijspeelde in de zestien meter, bewoog langs de keeper, maar werd door de doelman onderuit gehaald. De Guzman twijfelde geen moment: PENALTY. Alle ogen direct gericht op Badr. U weet wel de man van het jongensboek tegen DOVO enige weken terug. Hij miste toen de penalty om onsterfelijk te worden en zou revanche willen. Maar Badr die was al gewisseld, gedoucht en tikte net z’n eerste baco weg. Alle kans dus voor Henk om deze verantwoordelijkheid weer zelf te pakken. Henk plaatste de bal, nam een aanloop en schoot de bal hard in de rechterbovenhoek. Doelpunt? Nee, op de paal! Geen doelpunt. Henk vertwijfeld achterlatend. Ook onze Henk is maar een mens. En Badr? Die zag het aan vanaf de kantine balustrade. Tikte z’n tweede baco weg, haalde z’n schouders op en zei: ”Zie je wel, het is niet zo makkelijk’.

De brilstand bleef op het bord staan. Met nog een half uur te spelen begon de druk te komen om te scoren. Er moest toch wat gebeuren. Maar wat? Als noodgreep werd gekeken naar de bank. Daar zaten twee medische wrakken. Moest de hoop op hen gevestigd worden? Tja liever niet, maar ze hadden getraind, dan moeten we ze ook een kans geven. Na een korte warming-up van de twee konden ze invallen voor Ouwe Beek en Wilbert.

Geloof het of niet. Er kwam daarmee iets verfrissends in het spel. Iedereen ging een stapje harder zetten om deze twee te ondersteunen. Het had iets emotioneels. Maar we creëerden kansen en kwamen gevaarlijk door. En in de 70^e minuut bracht het resultaat. Van achter uit bouwde Helmert op. In een combinatie met Joekel, kwam laatst genoemde op de achterlijn en slingerde de bal voor. In de zestien meter ging 6 Woudenbergers de lucht in, tegelijk met Henk en CA. Het was de laatste die de bal via het hoofd achter de keeper deed landen. Blij, verbaast, emotioneel zette CA het op een juichen. Bevrijdt was hij. Na maanden blessureleed. Niemand die nog dacht dat hij ooit zou voetballen. Laat staan dat hij met zijn BMI nog van de grond zou kunnen komen om te koppen. Maar de Lazarus van Renswoude stond er weer en scoorde. Hinkelend van de hielspoorpijn en overmant door emoties viel hij in de armen van de man van de assist. Een mooi moment hoor voor wie hierbij bij is geweest. En ik denk dat we BFF’s in-the-making hebben gezien.

Het was 1-0. Daarmee een bevrijdende treffer, omdat nu ook Woudenberg moest gaan voetballen. Daardoor meer ruimte voor ons. Woudenberg was onmachtig en wij wilden meer. En in minuut 83 kwam het meer ook. Dit keer met enig geluk. Een teruggetrokken bal vanaf de achterlijn wilde de laatste man van Woudenberg wegwerken. Helaas wat onfortuinlijk kreeg hij de bal op de schoen en verdween snoeihard in de eigen kruising. In het kader van alles moet je vieren, dook iedereen van blijdschap op deze laatste man van Woudenberg. Een kluwen aan spelers op elkaar om de 2-0 te vieren. Eenmaal uitgevierd, liep iedereen weer naar de eigen helft. Trok de laatste man zijn broek weer omhoog en kon er afgetrapt worden.

Aan alles proefde je dat er meer in zat. En daar waar CA zijn moment had, wilde ook Joekel zijn moment. In de 89^e minuut nam Joekel de bal aan op de rechterflank net buiten de 16 meter met een tegenstander in de nek. Sterk als hij is draaide hij zich vrij, legde aan en krulde de bal in de verre hoek buiten bereik van de keeper. Joekel overtuigt van eigen kunnen en daarmee uiteraard minder verbaast over het doelpunt dan de rest, maar niet minder blij. Helaas uitbundig juichen met de armen in de lucht zat er voor hem niet in. Toch nog teveel last van die vervelende schouderblessure. Maar wat een moment ook voor hem. Het was 3-0. Daarmee ook het slotakkoord. De Guzman floot af. Einde van een sportief, maar oneerlijk duel. Renswoude was veel beter en verzuimde aan doelsaldo te werken.

Na afloop werd er nog veel nagepraat over de wederopstanding van CA en Joekel, maar ook gekeken naar de stand in de competitie. Door de afgelasting van de wedstrijd van VVA. Is de voorspong in punten opgelopen tot 11, maar ook 3 wedstrijden die zij nog moeten inhalen (waaronder de clash tegen ons). Voor het zover is moeten we richten naar de komende zaterdag. Dan komt VRC op bezoek. Ook VRC werd in het uit duel van de mat geveegd. De vraag is of we een herhaling van toen gaan krijgen of dat Lazarus en Joekel ons nu weer moeten redden. We gaan het zien. Aftrap is om 14.30 uur. En er zijn nog kaartjes verkrijgbaar.

Groet Knarf

Registreren Waarom registreren