Cookie beleid V.V. Renswoude

De website van V.V. Renswoude is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Binnen de site worden er op dit moment geen analytische cookies gebruikt.

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Aan de overwinning geroken....

Candia '66 3

5 - 3

Renswoude 4

15'
... (e.d.)
25'
Danny de Vos (schot)

Competitie

Mannen, 4, 4e klasse 20

Datum

7 oktober 2017 12:15

Accommodatie

Onbekend

Zomaar weer een zaterdag in oktober. Alweer de derde speelronde. De wedstrijd Candia'66 op het programma. Wekkertjes gezet want het vertrek was om 11.00 uur.

In de kantine voor vertrek allemaal uitgeslapen koppies, ach we weten beter, sommige uitgeslapen koppies. Een paar pilsjes, tapas en verkleedpartijtjes verder is het nu gewoon zaterdagochtend en moeten we er staan.

John, aangekleed met een kniebeugeltje van de sloperij, verzamelde en telde zijn mensen. 1, 6, 9, 4, 17, 12, 3, check we hebben er 13. En de tweede helft schuift de tropische verrassing van de Barneveldse straat nog aan.

Vol goede moed naar Rhenen. Verwelkomd door trompetterende olifanten betraden we de arena en begonnen de warming up. Behalve een van onze strijders. Het was Teus. Hij lag opgebaard in de dugout. De vrijdagavond had zijn tol geeist. Gehuld in ontbindingslucht voelde hij van alles in zijn lijf bewegen, maar het wilde zijn lijf nog niet verlaten.

En iedereen vraagt zich af 'Waar is Harrie toch?' Nou onze Harrie had een Spaans thema-feestje gehad en kon niet uit het koeienpak komen. Hij zou rechtstreeks komen, maar hebben geen teken van leven meer gehad.

Vandaag stonden er elf basis kraaien in het veld onder aanvoering van Jaap. Het hoe en waarom Helmert zijn band heeft moeten inleveren is bij het ter pers gaan van dit artikel nog steeds onbekend. Trainer John gaat een gesprek tussen beide arrangeren. Hier zullen we komende weken meer over horen. Jaap won de toss en na een minuutje stilte, trapten wij af.

Was het de felle warming-up, de Spaanse avond, het laatste glaasje bier, het minuutje stilte? Enfin maakt allemaal niet uit. Het wierp direct zijn vruchten af. Na anderhalve minuut spelen en drie balcontacten vanuit Renswoude (wij mochten namelijk aftrappen) verdween het balletje al achter Lobje. In tegenstelling tot zijn thuissituatie staat Lobje vandaag wederom niet droog.

Je hoorde de stemmen in het veld: "Lekker hoor..", "Gaat het zo'n middag worden?", "Heeft Candia er 12 opgesteld?" en natuurlijk de dooddoener "En nu wij..!". We stonden achter, maar met het voordeel dat we op scherp werden gezet. En Candia dacht een makkelijke middag te krijgen. Wij moesten in ieder geval uit een ander (bier)vaatje tappen. En het werkte.

De strijd werd gelijkwaardig en zo nu en dan waren er kansen over en weer. Het was na 17 minuten spelen Menno die op links de zestien meter in kwam, de bal hard voor het doel schoot voor de inlopende mensen. De corpulente oude keeper van Candia wist wel raad met deze bal. Althans dacht hij. De bal verdween achter deze Pommetje Horlepiep in het net. 1-1!

Renswoude ging erin geloven. We kregen veldoverwicht. En na een paar mooie acties was het Danny, of Kevin of toch Danny, ach fuckoff het was gewoon een van die Vosjes, die de bal op aangeven van Lip in de touwen knalde, 1-2. Het vuurtje werd opgestookt, Menno fileerde een enkeltje en Candia begon zelfs hun eigen thuisfluiter te betichten van slecht fluiten. Ze waren geirriteerd en dit speelde ons in de kaart.

Het was 5 minuten voor de rust dat Erik in de zestien de bal aan nam, zijn tegenstander afschudde (de tegenstander ging met ippon neer), en knalde de bal hoog in het dak van het doel, 1-3. Wat toonde deze ploeg een veerkracht! En nog meer blijdschap want uit het struikgewas achter het doel kwam zonder koeienkostuum Harrie ten tonele en begon zich direct te bemoeien met de uitstekend vlaggende assistent scheidsrechter.

Ok het was 1-3, lekker naar de thee met een gaatje van 2 doelpunten. Wedstrijd op slot, lekker uitspelen, spelers sparen, geen kaarten pakken en meer van dergelijke gedachten. Helaaaas, Candia trapte af, tikkie takkie, balletje door de stokken bij Adje en Lobje kon weer vissen, 2-3. Beste Ad, bij Miss Etam zijn komende week de jurken afgeprijsd, doe er je voordeel mee!

Met 2-3 de rust in. We konden de overwinning dus ruiken, maar moesten wel scherp blijven. Aangekomen in de kleedkamer was het wachten op de trainer. Na 2 minuten hoorden wij de piepende, krakende knie van de Terminator aankomen. Trainer John was niet geheel tevreden zei hij en nam rigoreuze maatregelen in de verdediging. Helmert moest het veld ruimen. Het tot sushi verwerken van zijn Aziatische tegenstander was blijkbaar niet voldoende. En ook JW werd gewisseld. Waarom? Alleen maar omdat hij te klein is?! Schandelijk.  Ze werden ingeruild voor Stafano 'The Nose' van Kampen en Teus 'The Hangover' Blaauwendraat.

Slechter starten dan de eerste helft kon niet zou je denken, en dat klopt. Het duurde nu 2 minuten en hij lag er pas in, 3-3. Balletje van rechts de zestien in geschoten. Maar Lobje kon niet anders dan deze gloeiend hete bal loslaten voor een Candiaan die inschoot.

De kopjes gingen hangen, verbaal werden we wel sterker dan Candia, maar we konden de bal er helaas niet in schreeuwen. Niet alleen Candia kreeg kansen en was dichtbij een treffer, maar ook wij kregen nog diverse kansen. Zo raakte Erik het aluminium en het vangnet en was Pommetje Horlepiep een sta-in-de-weg voor onze spitsen. Na een kwartier spelen kwam er een diepe bal. Teus zag de hoge bal aankomen. "Moet ik de bal wegkoppen?", "In mijn toestand?", "Hoeveel ballen zie ik eigenlijk?", "Volgens mij ben ik nog bezopen?!", "Die laatste fles Jagermeister toch dicht moeten laten?". Teus haalde bakzeil, hij dook onder de bal door en kon de instormde spits niet meer achterhalen die netjes afrondde, 4-3.

Candia had de overwinning voor het grijpen en ging starten met het rekken van de tijd. Zo veinsde de met vleespet getooide spits een fysiek ongemak, maar na bemoedigende woorden van Menno bleek de blessure toch van geestelijke aard.  Ingrijpen kon trainer John ook niet meer. Gene, onze laatste wissel, wilde geen deelgenoot worden van de ophanden zijnde nederlaag.  Dus riep John zijn spelers maar op om 'alles of niets te spelen'. We waren dreigend voor de goal, maar kregen de deksel op de neus. Een afgeslagen aanval zorgde voor de 5-3 van Candia. Kort daarna floot de gepensioneerde arbiter af.

Volgende week thuis de draad weer oppakken tegen CDW, gewoon lekker om 14.30 uur. Dus dan is het effect van het vrijdagavond pilsje minder. Good luck!

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!