Renswoude 4 verliest tegen 12 man van SVF

SVF 2

3 - 1

Renswoude 4

44'

Kevin de Vos (schot)

Competitie

Mannen, 4, 4e klasse 20

Datum

17 maart 2018 12:30

Accommodatie

Onbekend

Zo ‘touch down’. Weer geland. Met beide benen op aarde. Na de goede reeks van de afgelopen weken en de daarbij behorende ‘boost’ in het zelfvertrouwen zijn we na de nederlaag van afgelopen zaterdag terug bij af. Terug bij af met een nare smaak in de mond.

Ken je dat gevoel dat je bestolen bent? Je onrecht is aangedaan en je gelijk wil halen, maar niet weet waar en hoe? Je bepaalde mensen van alles wil verwensen en aandoen, maar uit goed fatsoen je moet neerleggen bij een situatie. Je het wel wil uitschreeuwen maar het aan dovemans oren gericht zal zijn. Dat gevoel van onmacht. Dat is wat er gebeurde afgelopen zaterdag in Cothen.

Het begon afgelopen week zo goed. Drie man uit onze selectie volgde het voorbeeld van Lip. Ze gingen stoppen met roken. De wijze is heel eenvoudig. Je betaalt een wild vreemde ca € 250. Deze verteld dat hij medisch onderzoek heeft gedaan, samenwerkt met artsen en ziekenhuizen. Hij vertelt ‘Joh, dat kankerstaafje is best slecht voor je, als ik jou was zou ik stoppen’ En als een wildvreemde dit verteld en je ook nog eens een hoop geld hebt betaald dan geloof je dat blindelings en doe je het ook. En toegeven dat het nogal ‘vaag’ is zullen ze niet doen. Gevalletje cognitieve dissonantie als je het mij vraagt. Ja mensen zoek het maar even op. Maar ze zijn gestopt. Ze hebben nu meer lucht en kunnen langer doorgaan.

Naast hun gezondheid nog meer voordelen voor deze drie mannen. In de vrieskou niet meer naar buiten hoeven. Zij niet een uur in de wind stinken, althans niet naar de rook. Zij een kleine € 200 per maand aan extra zakgeld overhouden. En hun zaadcelletjes van een laffe schoolslag weer naar een borstcrawl gaan. Nu afwachten hoe lang de mannen het volhouden en ook niet aankomen. ‘Ik eet nu 8 appels per dag!’ riep Badr ‘Dus heel gezond bezig’. Zijn groeiende buikje doet vermoeden dat hij deze appels in de vorm van appeltaart met slagroom consumeert. Of hij is draagmoeder van hun eerste kind.

Afgelopen donderdag rammelde Helmert met de emmer. Ondanks wat afzeggingen hadden we weer een volle kleedkamer. Badr uiteraard wat later. Moest nog eten en een storinkje verhelpen. Zelfs Brandweer was present. Getooid in een geil mintgroen strak kort broekje. En achteraf alleen aanwezig om na afloop in de kantine de VVD standpunten te verdedigen en een ieder aan te zetten om te gaan stemmen. Tijdens dit Lagerhuis debat werd ook gepolst naar de aanwezigheid voor de zaterdag. 11 man present, Frank sluit in de loop van de eerste helft aan, dus 1 wissel. En 3 geblesseerden die gaan strijden om de vacature ‘assistent scheidsrechter’. Benjamin, Remco en Danny de Vos. Danny bijna fit, maar na een echo bij Dr. Dirven is de diagnose veranderd van scheurtje kruisband naar kraakbeen irritatie. Een paar injecties met experimentele moederkoek moeten wonderen doen. Hij hoopt er over 6 weken weer te zijn.

Zaterdag 17 maart. De koudste 17 maart in de meteorologische geschiedenis. Sneeuwfront trekt van noord naar zuid over het land, maar ‘it giet oan’. Er wordt gewoon gevoetbald. Ondanks de striemende wind en gevoelstemperatuur die de familiejuwelen tot size XXS laat verschrompelen. Vanuit de KNVB was er die dag ervoor al een decreet gekomen dat alle jeugd onder de 11 jaar afgelast zou zijn. Speciaal voor JW hebben we bij de consul dispensatie aangevraagd, zodat hij toch met de grote jongens mee kon doen en wij er 11 het veld in konden sturen.

Voldoende auto’s en 11 mensen om te vertrekken naar Cothen. Warmlopen zou je zeggen, maar echt zinvol in die barre omstandigheden was dit niet. In de kleedkamer net voor aanvang kwam de hoofdpersoon van de middag ten tonele. De arbiter van die middag. Even een reminder: wij spelen 4^e klasse. Een niveau dat je niet te serieus moet nemen. Van alles door elkaar, oud en jong, fit en kreupel, hetero en hetero. Geen Champions League in ieder geval. Nee dit mee bij verder lezen.

De hoofdrolspeler van deze dag, arbiter Jan L., kwam de kleedkamer binnen. Als gediplomeerd NSB’er ging hij via zijn mobiel de spelerspassen controleren. Helaas voor hem kon hij geen dissidenten ontdekken. Iedereen omgekleed inclusief Dennis in nr 13! Nota bene het shirt van de aanvoerder…. En een ieder warm aangekleed. Tip van Brace ‘Doe een hemd aan, dan blijft je rug warm!’. Zelfs Helmert had een groen shirt aan dat hij verkreeg bij de dienstplicht lichting 88-2.

Eenmaal op het veld nog geen vlaggenist aanwezig. Gaat dat wel goed komen? Moesten we dan met 10 man starten en 1 gaan vlaggen? Helmert verloor de toss en vernam dat we een minuut stil moesten zijn vanwege het wegvallen van een Cothense prominent. Één minuut stil staan in de vrieskou!?! Zelfs dat slikte de arbiter niet, telde in 15 seconden naar 60 en blies maar voor de aftrap. In de 15 seconden dat de spelers in gedachte waren bij de man die niet meer onder ons was, kwam Frank het sportpark oprennen. Wierp de tas van zich af, greep de vlag en pakte zijn rol als assistent arbiter. We konden met 11 man starten.

We waren begonnen. Op een spik splinter nieuwe kunstgras mat. Geen kankerverwekkende rubberen korrels, maar gemalen champagne kurken. Het spel golfde heen en weer en een ieder kreeg maar moeilijk vat op de bal op het gladde veld. Gelukkig was daar die ene man, Jan L., die zich kon onderscheiden. De arbiter had te veel lucht of de wind blies in zijn fluitje. Maar hij legde het spel met regelmaat stil voor een vrije trap. En u raadt het al, niet in het voordeel van ons. Ok, 4^e klasse, dan tref je een keer een scheids van een ander niveau dan bijvoorbeeld Goes. Naast de dubieuze beslissingen van de man in het zwart was er voor de toegestroomde bezoekers niet veel te beleven. Tot minuut 30. SVF combineert en schiet van 30 meter uit het niets op het doel van Lobje. De bal recht op het midden van de goal. Lobje duikt in een hoek. Leest u dat nu goed? Jawel. Bal door het midden en Leo duikt in een hoek. 1-0! Wat gebeurde hier? Moesten we boos worden op Lobje? In ieder geval moesten we stoppen met lachen en proberen de achterstand om te buigen.

Wij gingen druk zetten. Kwamen gevaarlijk voor de goal en scoorde ook. U raadt het al. Met een haviksoog zag arbiter Jan L. een gevalletje buitenspel, zonder vlagsignaal. De goal van Kevin werd afgekeurd. Daarop werd Jan L. getrakteerd op nieuwe doopnamen. Van vlerk, vlegel tot aan blinde hond en stakker. Hij verblikte of verbloosde niet en herkende zich in de benamingen.

In minuut 44 kwamen wij gevaarlijk in de zestien meter. Kevin kwam tot een schot en via het been van een verdediger caramboleerde de bal in het net. 1-1! Hier kon de arbiter tot zijn eigen ongeloof ook niks tegen doen. We haalden de rust en de warmte van de kleedkamer met 1-1. En vingen in het teruglopen naar de kleedkamer een gesprek op tussen spits SVF en Jan L. ‘Ga maar liggen in de 16-meter en ik fluit voor een penalty’. Ok?! Dat is dan duidelijk.

In de rust wisselen. De verkleumde Frank hees zich in een shirt en zou het veld betreden voor Brace. Brace vorige week 10 minuten, deze week 45 minuten, dus komende week 90 minuten te aanschouwen (zekerheidje want hij maakt zelf de opstelling..)

Tweede helft begon voortvarend. Wij zochten de aanval en roken bloed. Maar in de kleine tegenstootjes bleef SVF gevaarlijk. Dit bleek in de 65^e minuut. Een schot op goal werd gekeerd door Lobje. Maar te laat reageren van ons zorgde ervoor dat de bal als nog voor kwam en vrij ingetikt kon worden. 2-1.

Je zag arbiter Jan L. denken ‘Dit laat ik niet meer lopen!’. Jan L. zag inworpen en corners die geen ander zag. Het werkte als een rode lap op ons. Van irritatie-factortje promoveerde wij deze malloot tot het centrum van onze haat. Het deerde de man niks. Zelfs toen een SVF’er met gevaar voor eigen leven een bal probeerde in te houden. Met als doel balbezit. Overduidelijk ingooi Renswoude. Het maakte Jan L. niet uit, Jan L. zette al fluitend zijn derde symfonie van Beethoven voort en blies in het voordeel van SVF.

Jan L. wilde man-of-the-match worden. Na de zoveelste buitenspelval die hij Jan L. zelf zette, werd het Dennis te kwaad. Dennis gooide zijn scheldkanonnade over Jan L. heen. ‘Kansloze droeftoeter!’ ‘Smerige rand debiel!’ ‘Tandeloze ponylul’ (of iets van deze strekking. Oei Dennis en dat voor zo’n beschaafde jonge man).

Terwijl Dennis verbaal leeg liep, toonde Jan L. hem de gele prent. Een gele kaart betekent op ons niveau dat je 10 minuten lang het spel vanaf de zijkant mag aanschouwen. Het was al 11 tegen 12 maar nu 10 tegen 12.

Alles of niets speelden wij daarna. Waarbij de emoties steeds hoger opliepen en we Jan L. nog net niet massaal toezongen met SOA doordrenkte verwensingen. In deze emotionele strijd viel ook de 3-1. Bal kwam voor en werd hoog in de touwen geschoten. Niet veel langer daarna en 10 minuten voor het einde vond Jan L. het genoeg. De overwinning van SVF, de overwinning van Jan L. was binnen.

Handen schudden konden wij alleen opbrengen richting de tegenstanders. De felicitaties voor hen en wij kregen de verontschuldiging voor het gedrag van Jan L. terug. Maar wat hadden wij eraan? We stonden met lege handen. “Weer een zaterdag naar de klote!” riep Helmert emotioneel. “Moet ik vanavond nog uit eten met familie ook!”

Waar Jan L. zich wilde bekronen tot man van de wedstrijd, werd Helmert unaniem door de lezers van VI gekozen tot Man-of-the-Match en ontvangt de schoen met gouden veter. Hier doen we in een dag vol onrecht ook een beetje recht aan de situatie die we hebben meegemaakt.

Komende week komt SVL op bezoek in Renswoude. Twee weken geleden uit in Langbroek werd de overwinning makkelijk door ons binnengehaald. Komende zaterdag hopen we dat ook weer te doen. En lukt dat niet met ons spel dan hopen we ook op een gelijkwaardige arbiter als Jan L. die ons de helpende hand geeft.

Groet

Knarf