4e sluit af met nederlaag tegen VRC

Renswoude 4

2 - 3

VRC 3

Remco Scholtus (kopbal)

10'

Helmert van Voorthuizen (omhaal)

88'

Competitie

Mannen, 4, 4e klasse 20

Datum

26 mei 2018 14:30

Scheidsrechter

Robin Goes

Accommodatie

Onbekend

Dat was het dan weer. De competitie 2017/2018 zit er voor ons op. Einde, finito, sluss, the end. Een seizoen wat hoopvol voor ons begon, waarin bij de eerste paar wedstrijden de kampioensaspiraties werden gevoed, maar deze voor het bereiken van de eerste vorst al behoorlijk de grond in waren geboord. Een seizoen met een vernieuwd en bont gezelschap, oud en jong, talentvol op vele manieren, maar met één gezamenlijke binding: We betalen allemaal contributie bij VV Renswoude. Natuurlijk is er wel meer binding. We houden van et spelletje. Lusten een drankje en gezelligheid is ook iets wat wel aanspreekt. We delen een app-groep waarin we alles delen. We zijn een team. Een team waar we kritiek konden uiten, kritiek die we slikten en door gingen. Veerkracht toonden. Een familie.

In dit seizoen heeft u allen de perikelen van binnen en buiten het veld een beetje via de verslagen kunnen volgen. Daarmee de spelers beter leren kennen, mee kunnen proeven met de sfeer. Een beetje deelgenoot worden van het 4^e elftal. Maar nu zit het er weer op. Althans voor het seizoen 2017-2018.

Afgelopen week hebben we met z’n allen nog toegeleefd naar de laatste competitiepot. De laatste en tevens een thuiswedstrijd, waarin we met z’n allen zouden proberen nog een mooi slot aan het seizoen te geven. Met een overwinning zowel in de wedstrijd en in ieder geval na de wedstrijd.

Ik neem u even mee terug naar afgelopen donderdag jongstleden. Sterkhouder Helmert rammelde voor de laatste officiële keer met de emmer: ‘Wie is er vanavond of zaterdag wel of niet bij?”. Dat het ook de laatste officiële training zou worden en laatste wedstrijd zorgde overigens niet voor een trendbreuk in de reacties. Ook nu weer diverse afmeldingen voor de donderdag en of zaterdag. O.a. Dennis meldde zich af voor de training. Maar toen Stefano uiteindelijk berichtte dat hij de training zou leiden en het voetvolley netje weer zou opzetten, kwam er van Dennis de melding ‘Toch wel aanwezig’. Ja lieve mensen het zijn de kleine prikkelingen die nodig zijn om iemand over de streep te trekken. Dennis zou die avond gewoon gaan spijbelen van de moeder MAVO om bij de laatste training te zijn. Ontroerend.

Donderdagavond, de laatste officiële trainingsavond. Het druppelde weer binnen. Tellen of er genoeg aanwezig zouden zijn om een fatsoenlijke training te doorlopen. Ditmaal geen Fiad, na het voetvolley debacle van vorige week en de aankondiging van een nieuw voetvolley wedstrijdje, is hij bij zijn waterpijp blijven zitten. Ook Goes kon niet aansluiten, vanwege een bardienstje. Jammer want hoewel Goes geen permanent lid is van het vierde, hebben we hem hard nodig gehad dit seizoen. Als trainingsmattie, speler op de zaterdag, materiaalman en vooral als onpartijdige arbiter. Goes is het rudimentair orgaan van ons vierde elftal. Het zit er, maar welke rol / functie we hem precies moeten toebedelen is onduidelijk. Beste Goes ik spreek namens het gehele vierde elftal: Bedankt! En als dank staat een veldboeket voor je klaar langs de rechter slootkant van de Barneveldse straat. Je moet ze alleen zelf gaan plukken.

Grootste verrassing van de avond was het ten tonele verschijnen van CA Bos. Wie? Toch niet..?! Jazeker, de manager van ons vlaggenschip. Na zijn barmhartige actie deze winterstop om ten koste van het vierde voor lijfsbehoud van het eerste te gaan. Diezelfde CA Bos wilde weer met ons mee trainen. Dit ondanks het feit dat het eerste elftal nog niet officieel veilig was. Zou dit al een eerste poging zijn om weer aan te sluiten richting volgend seizoen? En wat zou dat betekenen voor zijn teammanagersrol. En daarmee stoppen, zou dat niet de doodsklap zijn voor het eerste elftal komend seizoen? We gaan het afwachten.

We hadden 10 man op de training. Stefano nam het netje mee en begon te stoeien met het opzetten. Mikado voor volwassen kan ik u zeggen. Maar na 10 minuten stond het gevaarte, waren de teams geformeerd en volgde de eerste service. Een enerverende partij waarin team A proefde aan de overwinning in beide sets, maar van team B de deksel op de neus kreeg. Aansluitend een partijtje voetbal met kleine doeltjes waarin de rollen omgedraaid waren. Lekker fanatieke training, ondanks de soms wat afwezig blikken van deze en genen. Tja de bootcamp dames waren weer op de achtergrond bezig en je zag o.a. Adje en Ria weer naar elkaar loeren.

Na afloop in de kantine de balans voor de zaterdag opmaken. “Hoeveel hebben we er?”: was de grote vraag. Eens kijken. Teus en Menno waren afwezig. Zij zouden gaan dansen op de EO-jongerendag. Badr had een hoogwerkercursus. Hoogwerkercursus??? Ja, daar hebben ze een cursus voor. De samenvatting van zo’n cursus: “Met knopje ‘UP’ gaat hij omhoog en knopje ‘DOWN’ omlaag”. Enige wat ik kan denken is: ‘Had ik die cursus maar verzonnen…kassa!”. Ook de gebroeders Vos waren afwezig, althans zouden niet mee voetballen. Kevin last van zijn rug en Danny had last van z'n ex (oppasprobleem). Samenvattend, we hadden er 12 op papier. Twaalf man waarmee we de laatste horde van dit seizoen moesten gaan nemen, VRC.

Zaterdag 26 mei. Een zomerse dag waarbij we de 30 graden zouden gaan aantikken. Schril contrast met de uitwedstrijd tegen VRC eind februari waarbij de gevoelstemperatuur Siberische waarden aangaf. Vanwege de hitte hadden we maatregelen genomen. Uiteraard werd arbiter Goes geïnstrueerd dat een drinkpauze wel gewaardeerd zou worden, maar daarnaast hadden we gezorgd voor een primeur. Onze vereniging zou deze zaterdag een uitbreiding van het complex krijgen met twee Olympische zwembaden. Deze twee baden zouden voor de nodige verkoeling kunnen zorgen na afloop.

Die dag rond de klok van twee uur kwam de een na de ander binnen. Het zweet al onder de oksels. Wat de donderdag na de training al werd voorgesteld als 'leuk idee' werd die zaterdag geëffectueerd. We zouden lootjes gaan trekken. Nee geen vervroegde Sinterklaas, maar een ludieke manier om de plaatsen in het veld van een ieder te bepalen. Een keer geen 'vaste' plek voor een ieder.

Vooruitlopende op het daadwerkelijk trekken van de lootjes onder toezicht van de notaris, kwam Brace binnen. Met lootje op zijn kin! “Had hij al getrokken?”. Nadere inspectie wees uit dat het een ander papiertje was. Brace had zich geschoren met de zeis en een open wond gecreëerd. Iedereen werd geïnformeerd over het trekken van de lootjes. Alleen had Brace nog wel een vraag:”Hoe weet je dan op welke plek je moet staan in het veld”. Vragende blikken vielen hem ten deel en soms moet je ook niet verder vragen….

Het lootjes trekken begon. Leo trok zijn eigen ‘keeperslot’. Brace met Casper centraal achterin. Stefano rechtsback, Dennis linksback. Midden veld met Frank op rechts, Lip centraal en JW op links. Voorin Jaap centraal met Adje linksbuiten en Remco aan de rechterkant. En Helmert dan? Helmert trok al een van de eerste lootjes en op zijn lot prijkte ‘Reserve en vlaggen’. Verder natuurlijk enkele verrassingen, maar het had veel gekker gekund.

Echte warming-up niet nodig ,want de zweetparels werden zonder te bewegen al uit de vette lijven geperst. Instant aanvoerder Brace verloor de toss en arbiter Goes floot voor het begin.

Lootjes of niet. We kwamen sterk uit de startblokken en balletje ging rond. Centrale duo achterin stond zijn mannetje. Casper had de tegenstander(s) in zijn zak. En na 10 minuten resulteerde ons goede spel in een corner. JW gaf de bal voor en via scrimmage kwam deze voor het hoofd van Remco die netjes inknikte, 1-0. Bijna ieder duel komen we eerst op achterstand. En nu zo ineens op voorsprong. Ondanks, of dankzij de lootjes. Het moet niet gekker worden. We waren de bovenliggende partij. Iedere aanval die VRC initieerde werd door Casper ‘Maldini’ van Gent in de kiem gesmoord. Na 20 minuten kreeg Lip een grote kans op 2-0, alleen voor de keeper. Via een dropkick schoot hij hard op doel. De VRC keeper keerde deze bal met zijn neusschot, ging knock-out Lip kon gelukkig voorkomen dat hij zijn tong in zou slikken. Helaas voor de sluitpost slikte hij wel een handvol rubber korrels in. Dit moment werd aangegrepen voor een drinkpauze. Een pauze waarin Casper werd gelauwerd. Van nature een sierlijke aanvaller die zich nu profileerde als keiharde killer in het centrum. Alleen maar complimenten en wij wisten 1 ding zeker, deze jongen heeft potentie als sloper in de defensie van het eerste elftal. In de drinkpauze werd de neus van de onfortuinlijke keeper weer juist gepositioneerd en werkte hij al gorgelend de laatste resten rubber van zijn huig. De wedstrijd werd vervolgd. We pakten de draad weer op. Zeer dominant spelend met hier en daar een speldenprik van ons. Zouden we dan op voorsprong de rust halen? Nee, de vele complimenten aan het adres van Casper zorgden voor een verlammende werking op zijn gestel. Casper ging zelf geloven dat hij echt de voetballer was waarvan hij elke nacht droomde. De uitwerking daarvan was in de laatste minuut van de eerste helft. Vanuit de situatie ‘Niks aan de hand’ wist Casper een bal in de voeten te spelen van een kleur die niet bij ons hoorde. Daaruit kon VRC eenvoudig binnen tikken, 1-1. Niet alleen een gelijkmaker maar ook een donderklap voor het zelfvertrouwen van Casper. Je laatste wedstrijd op deze wijze besluiten, ai het zal je maar gebeuren.

In de rust even verkoeling zoeken in de catacomben. Lekker aan de ranja. Er moest gewisseld worden. Helmert zou aantreden voor JW en de toch nog gearriveerde Danny kon het veld in voor de moegestreden Jaap. Naast de het wisselen werden bovendien de eerste voorbereidingen getroffen voor de opening van het zwemparadijs. Na de nodige verkoeling, moesten we weer gaan beginnen. En met de geur van brandend rubber korrels in onze neuzen begonnen we de tweede helft. Ons centrale duo Brace en Van Gent hadden we intact gehouden, wetende dat hun energie niveau lager lag dan dat van een terminaal bejaarde. Het gevolg kunt u raden en zo geschiede. Het duurde niet lang voordat VRC de 1-2 kon binnen werken. Duo Van Gent en Brace hadden de voordeur openstaan en keken lijdzaam toe hoe er gescoord werd. VRC rook bloed en wilde meer. En meer kwam er. Alsof de verdediging van ons elftal aangemeld was voor de 'Openhuizendag'. Zonder tegenstand kon de 1-3 tegen de netten worden geknald. Zelfs Lobje viel nu niks te verwijten. Het slotakkoord was voor Helmert. Enigszins chagrijnig door het trekken van het 'reserve' lootje wilde hij zich revancheren. Hij zette zelf een aanval op. Hij passte Adje in de voeten. Adje ging voor de actie en haalde de achterlijn. Helmert was inmiddels doorgelopen en kwam in de zestien meter. Adje gaf voor en Helmert zorgde voor een mooi slot. Net als Bale in de Champions League finale werkte Helmert de bal tegen de touwen. Het was 2-3. Nog geen winst, maar in de wetenschap dat het laatste wat je ziet het beste blijft hangen, de prachtige omhaal van Helmert, vroegen we arbiter Goes om ook maar meteen het eindconcert te blazen. En gelukkig deed hij dat. Het echte eindsignaal. De laatste klanken van de fluit, het einde van het bewogen seizoen en tegelijkertijd de aanvangstoon voor de derde helft. Voorzien van koud bier werd 'Thermea Renswoude' geopend en namen we onze intrek in de heerlijk met bronwater verwarmde zwembaden. Brace toonde daarbij de nieuwste badmode en nam een duik. Na de nodige biertjes en geplons hebben we een op het terras het seizoen nogmaals geanalyseerd.

Overall zijn we tevreden. Ok, we willen altijd meer, maar het was gezellig in en buiten het veld. Wedstrijd en trainingsopkomst kan omhoog, maar we zien een correlatie met de temperatuur. Voor de juiste hoeveelheid aanmeldingen moet het niet te warm en niet te koud zijn. We zullen een verzoek indienen bij de KNVB om onze competitie af te werken in de maanden april en oktober.

En volgende seizoen? Op een enkeling na hebben we toezegging dat iedereen doorgaat. Met zelfs al twee nieuwe aanmeldingen. Jacco 'Webster' van de Fliert komt ons versterken en ook Gerard Vlastuin heeft een mondelinge toezegging gedaan (dit is bindend Gerard!). Of we weer 4e klasse gaan spelen moet nog uitgewezen worden. Maar het zal vast weer een memorabel seizoen gaan worden waarin we voor de winterstop 'Trainingskamp Torremolinos' op het programma hebben. Voor de komende periode pakken we onze rust. Het lichaam weer op kracht laten komen. Even geen verhaal van het vierde maar wie weet wordt de pen volgend jaar weer opgepakt.

Tot volgend seizoen!

Groet Knarf