4e zegt: “Alstublieft Candia, 3 puntjes kado”

Renswoude 4

1 - 3

Candia '66 3

Jaap van Hoeflaken (intikker)

89'

Competitie

Mannen, 4, 4e klasse 20

Datum

17 februari 2018 14:30

Scheidsrechter

Robin Goes

Accommodatie

Onbekend

En weer een week gepasseerd. Wederom geen punten kunnen verzamelen. We zitten namelijk in die ene hoek. U weet wel die hoek waar de klappen vallen. Nu zal een ieder zeggen ‘Joh ga dan in een andere hoek zitten!” Maar zo werkt het niet. Het lek is nog niet boven. Nog geen officiële zondebok kunnen aanwijzen. Geen zwart schaap. Natuurlijk na afloop van de wedstrijd zaterdag zijn er nominaties bekend gemaakt, maar er is nog niemand publiekelijk naar de brandstapel geleid.

Candia’66 was en is weliswaar de koploper, maar naar aanleiding van de eerste wedstrijd dit seizoen zou het hebben van angst niet hoeven. Daar in Rhenen kwamen we zelfs op voorsprong in de wedstrijd, maar gaven dit richting het einde van de wedstrijd uit handen. En feit is dat wij geen goede reeks hebben staan, maar des te mooier is het om die negatieve spiraal te gaan doorbreken tegen de koploper.

Donderdag het rammelen van de emmer door der Führer Helmut. ‘Wie is er donderdag en zaterdag?” En ja hoor de ‘afwezigen’ zijn wederom niet van de lucht. Ook Menno liet een ouderwetse schijnbeweging zien. Zijn antwoord: ”Beide aanwezig” verdampte tegen de klok van 19 uur in “Ik ben nog aan het werk, ik ga het niet redden”. Totaal onverwacht natuurlijk voor een ieder, maar we doen het er maar mee.

Die donderdagavond 10 man aanwezig. Afwezigheid van Lobje, had thuis storingsdienst. Adje was de rukbunker aan het behangen. Remco quality time met z’n nieuwe liefde en tevens oude liefde. Benjamin tja…Benjamin. JW bij de Sneekweek. En last but not least, Brace, hij ontbrak. Brace was nieuwe spelers scouten in Italië vernamen wij.

Exact tien man op het veld. Ivm ouderavond moeder-MAVO kon zelfs Dennis aanwezig zijn. Daarnaast onze veldtrainer GJ B te R en Syrisch international Fiad.

GJ B te R had weer het nodige aan uitdagingen in petto. De standaard moeilijke spelletjes zoals 3 x een bal rondspelen doorstonden we met vlag en wimpel. Het partijspel bracht echter weinig extra. Iedereen leek zich te sparen voor de wedstrijd van zaterdag.

In de kantine na de training het lijstje maar eens doornemen. Geen Danny natuurlijk want die blessure duurt net als vorige week nog wel een week of 6. Broer Kevin de Vos wel van de partij. Net als Menno en Lip, dus de voorhoede die staat. Casper wel aanwezig maar voelde zich meer op z’n gemak met iets hard in zijn handen, een vlag wel te verstaan. En Adje kon alleen, als hij het plafonnetje gesaust had. Belangrijke afwezige was Badr. Badr Harrie ging met vrouwlief een weekendje op tienertoer naar Berlijn. Volgens ingewijden heeft Badr daar een huwelijksaanzoek gedaan. Of het aan Marleen was of aan een baco wordt nog uitgezocht.

Extra spelers waren er dus gewenst. Effe buurten bij onze vrienden van de hogere elftallen. Vanuit de selectie konden we Jelmer ‘vrijdag ga ik mij niet bezatten’ Wels en Duke ‘of Hazard’ van Essen ritselen. We hadden voldoende man om te starten en de wedstrijd in winst om te kunnen zetten.

Zaterdag 13.30 uur. Brace was op zakenreis en om die reden had hij sponsor Lip de Kip verzocht het tasje met tenues bij Dorientje op te pikken. Beste Brace, Lip heeft bij Dorien meteen gevraagd naar de kosten voor het wassen. Dorien riep vol overgave ‘CIQUANTA!’. Volgens de verhalen heeft Lip voor dit seizoen en de komende 3 seizoenen even ‘afgerekend’ met haar. Beste Brace, dan weet jij genoeg.

Die zaterdagmiddag was het heerlijk weer. Niet te warm niet te koud en een lekker zonnetje. Omkleden en horen welke opstelling er vanuit Italië via de fax is binnengekomen. Achterhoede Lobje, Helmert, Stefano, Frank, Duke. Midden met Dennis, Jaap, Teus. En voorin Kevin, Lip en Menno. Jelmer, JW op de bank. De wedstrijd onder leiding van arbiter The Guzman. Mooi weer, genoeg man, goeie scheids. En we doorbraken het centrale thema van de afgelopen weken. Er was namelijk geen Bos in het spel. Niet als speler, niet als scheids of wat dan ook. Dit moest goed gaan komen. Helmert stond klaar voor de toss. ‘Snotver’ riep Goes. Ik ben mijn kleingeld vergeten. Maar Goessie is niet voor 1 gat te vangen. ‘Ik heb een sleutelbos daar kan het ook mee’. Heeft u mee gelezen?? Een sleutelBOS! Jawel, de rode draad van de afgelopen week, BOS, werd weer opgepakt. Dit voorspelde weinig goeds. Arbiter Goes smeet de ‘BOS’ met lopertjes in de lucht en vroeg de aanvoerder van Candia:”Als jij raad welke sleutel van mijn kleedhokje is dan mag je samen met mij douchen”. De angstige aanvoerder wees van de schrik niet naar een sleutel maar naar de sleutelhanger. ”Dat reken ik ook goed!” zei Goes. Candia won de toss. Wij van helft wisselen. Zon tegen! Lekker hoor!

De wedstrijd begon. Even wat aftasten. Niks aan het handje. Zou je denken…. We waren pas 2 minuten bezig. Een uitbraak aan de linkerkant van Candia leek in de kiem gesmoord te worden. De spits wilde voorgeven maar de bal zwaaide af. Deze enorme pisbal bewoog tergend langzaam richting Leo ‘Lobje’ van de Haar. We liepen met z’n allen al terug om opnieuw in de aanval te gaan. Maar Lobje riep geen ‘Lossssss’, we hoorden ‘ai’. Wat je niet verwacht, maar eigenlijk ook weer wel, gebeurde. De bal vloog netjes over Leo het doel in. Hij deed zijn bijnaam eer aan. Het was 0-1, en daar liepen we weer. Achter de feiten aan. Een domper van heb ik jou daar. Kwam het door de zon? Of gewoon kwaliteit van Lobje? De eerste nominatie voor de zondebok werd openlijk gedeeld in het veld. Candia zakte lekker terug en kon het balletje rond laten gaan. Wij moesten aan de bak. En de kansjes kwamen ook voor ons. Maar echt testen van Pommetje Horlepiep in het Rhenense doel was het niet. Het tweede echte wapenfeit was ook weer voor Candia. De corpulente spits mocht op 25 meter van het doel wat kappen en draaien. En mocht zelfs schieten. De bal ging midden op doel. En ook deze verdween tussen lat en Lobje tegen de touwen. Hoe kan dat? Ok, je moet niet iemand vrij laten schieten, maar dit ging te makkelijk. Zijn er belchinezen te zien aan de zijlijn? Had Lobje nog storingsdienst? Kreeg Lobje een kratje bier van de tegenstander? Het was in ieder geval 0-2 en nominatie nr 2 was een feit. Natuurlijk probeerde wij iets terug te doen, maar SOA Teus miste voor open doel en Stefano kneep bij een kopbal de oogjes dicht waardoor de bal netjes verdedigend naast gekopt werd. De wedstrijd kabbelde naar de rust. Weinig tot geen wapenfeiten van Candia, afgezien van die twee zondagsschoten. Maar we stonden wel met 0-2 achter.

In paniek werd er contact gelegd met Italië. Want hoe moesten we ingrijpen. Al voordat Brace instructies over de telex had kunnen gooien riep Lip ‘Ik wil eruit’, ‘ik ben de hele week al ziekig’. De arme ziel. Ok, Jelmer kon erin maar toch niet in de punt van de aanval. ‘IK GA IN DE SPITS!’ hoorde we ineens. Kevin had ergens een potje zelfvertrouwen weten aan te boren blijkbaar. We moesten ons lachen inhouden. En Lobje met twee nominaties op zak lieten we gewoon onder de lat staan.

De tweede helft. Jelmer op linksvoor en Menno met Kevin in de punt, we zouden het gaan proberen. Een tweede helft waarin we het geloof nog hadden om het recht te gaan zetten. Goes floot voor het begin en we konden Candia onder druk zetten. Verder dan de middenstip kwam Candia eigenlijk niet. En veel verder hoefde zij ook niet te komen bleek in de 4^e minuut na rust. Het was wederom de corpulente spits die vanaf de middellijn een mislukte scud-raket afvuurde op het doel van Lobje. Deze bal tergend langzaam en met parabolische precisie tussen Lobje en de lat in het net belande. 0-3 was het. Wederom een nominatie ‘zwarte schaap’ voor Lobje. Candia kon gas terug nemen en inzakken in de loopgraven. Wij bleven druk uitoefenen. We kregen diverse corners. Stefano kwam nog het dichtste bij. Wederom en kopbal die snoeihard aan de verkeerde kant van de paal richting het doel ging. Het was dezelfde Stefano die de aanzet gaf voor het slotakkoord. Na een afgeslagen cornerbal wilde hij in de vijandige zestien meter de bal aannemen. Vanachter werd hij met een ouderwetse roestige zeis bij de enkels in tweeën gekliefd. De uitstekend leidende arbiter floot en wees naar de stip. Penalty! We konden de eer redden. Jaap stond al klaar om de bal op te pakken. Maar daar klonk uit de achterhoede ‘Joehoe!’. Het was aanvoerder Helmert. Hij ging de pingel opeisen. Hij ging de spreekwoordelijke eer redden. Hij legde de bal klaar. Sportpark de Hokhorst sidderde van de spanning. Goes floot en Helmert begon zijn aanloop. Niemand durfde te kijken. De ogen werden bedekt. Na 5 seconden ging er een gejuich op. Het was 1-3. Helmert had gescoord en de eer gered. Uit andere ooggetuigen verslagen kon er een ander scenario worden opgemaakt. Namelijk: Helmert schoot de bal hard en hoog richting de kruising. Helaas voor hem dook keeper Pommetje Horlepiep katachtig naar de bovenhoek en wist de bal te keren. In de rebound was het Jaap die scoorde. Kiest u zelf maar welk scenario u graag wil vasthouden. Ik houd het bij het eerste. Gefeliciteerd Helmert!

Het vervolg van de wedstrijd was kort en The Guzman floot af. 1-3 verlies. Een sportieve leuke pot waarin we goed voetbal hebben laten zien, maar door persoonlijke fouten de punten aan Candia moesten geven. Leo ‘Lobje’ heeft 3 nominaties op zak, maar of hij het Zwarte Schaap echt in de wacht gaat slepen gaan we volgende week zien. Volgende week om 14.30 uur wacht een nieuwe uitdaging. We moeten naar nr 2 VRC. Maar eerst donderdag een training afwerken.

Groet Knarf

PS. Wilt u het bewijs zien van het verhaal rondom de penalty. Klik dan even op deze link https://www.youtube.com/watch?v=ivvK1nnJL7o