Het 4e elftal wint uitwedstrijd in Amsterdam

VRC 3

6 - 1

Renswoude 4

25'

Frank van de Haar (schot)

Competitie

Mannen, 4, 4e klasse 20

Datum

24 februari 2018 14:30

Accommodatie

Onbekend

Vorige week zaterdag een flinke zeperd opgelopen tegen Roda'46. Door sponsorgroep in het nieuw gestoken en dit de sponsoren ‘beloond’ met 2-6 nederlaag. Gebrek aan focus. Daar lag het aan. Veel te druk met de randzaken. Er moet dus echt wat veranderen. De zaterdagmiddag na de nederlaag onder het genot van een biertje zitten evalueren. ‘We hoeven nog maar 1 potje dit jaar’ hoorde je rondgaan. Was dit omdat we er dan vanaf waren of gedreven vanuit het heilige vuur om de eerste seizoenshelft goed af te sluiten? Maar parallel aan de voetbal priet praat werd even ons teamuitje aangehaald. Begin van het seizoen is door de nieuw aangestelde Ontspanningscommissie (Scharrel Lip en Stafano) een teamuitje gepland voor zaterdag 9 december en laat dat nu gepland staan na de laatste competitie wedstrijd van 2017. De focus verschoof al snel weer van wedstrijd naar after party/teamuitje. Er werd ook meer geluld over stappen in de hoofdstad, welk busje terug, busje 1 of busje 2 dan dat er over de wedstrijd gesproken zou moeten worden.

Wedstrijd focus ebde dus weg. Als de donderdagtraining dan maar op scherp gaat. De pot tegen VRC zou dan ook wel goed komen. Zoals iedere donderdagmiddag slingerde kapitein Helmert de groepsapp aan. ”Wie is er vanavond om te trainen en wie is er zaterdag?” En voegde toe :”Niet eerst op Buienradar kijken!” een wat later bleek ‘dodelijke’ toevoeging. Alle lezers doken de buien-app in om te checken welk onheil onze kant op zou komen. Code geel! Koning Winter kwam naar Nederland op donderdagavond en zou ons verblijden met enkele moessons. Een ieder kan raden wat het resultaat hiervan zou zijn. “Alleen zaterdag aanwezig”, “Beide niet”, “Alleen zaterdagavond”. Het resultaat: 4 man met train-intentie. Zelfs Menno en Leo stonden te trappelen. Of hadden ze voorkennis? Helaas voor hen werd de training afgelast. En ook de derde helft verdiende geen hoofdprijs. Diezelfde avond verzond de voorzitter van de Ontspanningscommissie (OS) een app waarin een ieder verzocht werd a.s. zaterdag om 17 uur aanwezig te zijn om in een busje te stappen. Maar er werd met geen woord meer gesproken over de wedstrijd tegen VRC.

Vrijdagavond had Koning Winter al een kleine veeg sneeuw achtergelaten op de wegen en velden. En er werd nog meer wit voorspeld. Alle mannen hadden de hele nacht niet kunnen slapen van de spanning. Want 9 december was de dag! De laatste competitie wedstrijd? Nee, het teamuitje!

Op zaterdagmorgen 07.09 uur was het een officieel feit. De afgelasting ging over de app. Een vlaag van opluchting door het team. Het is officieel winterstop en nu kunnen we ons echt opladen. Opladen voor de avond die nog gaat komen. Dichter als team tot elkaar komen. Een groep vormen. Gevoel van samen. En los van Kevin de Vos (hij had Sinterklaas van het werk ofzo) zou een ieder aanwezig zijn. Zelfs Brace was erbij. En dat op de 8^e verjaardag van zijn zoon! “Mooier kun je het niet vieren” zo sprak hij. Flashback: exact 8 jaar geleden werd Dylano geboren en ook toen ging Brace met het teamuitje mee naar het Piratenfestijn. “Tja wat kan ik in zo’n ziekenhuis doen voor Dorientje?” sprak het orakel toen.

Enfin 18 man sterk. Achttien provincialen die losgelaten zouden worden in het Sodom en Gomorra van het westen.

De hele dag al speculeren over wat we zouden gaan doen. Natuurlijk kan niet alles geheim blijven, je woont tenslotte in Renswoude, dus het een en ander sijpelde al door. Iets met winterpret en een hotel. Maar de spanning bleef. Afspraak: 17.00 uur in de kantine om te vertrekken. Rond de klok van 17.00 uur druppelden de goed aangeklede spelers van Renswoude 4 de kantine binnen. Remco speciaal nieuwe laarsjes gekocht, die niet zouden misstaan in de Reguliers Dwarsstraat. Even koppen tellen, 1,2,3,..,17. We missen er 1! Het was MenNO, had zich op het laatste moment afgemeld. Hij was er weer niet bij. Wederom NO. Hij wist niet dat we pas om 17 uur zouden gaan…. 17 uur is ook een kut tijd om te gaan, dat ben ik met hem eens. Volgende keer gaan we om 16.45 uur!

Dus allemaal de bus in zonder MenNO. Vol adrenaline en zin in een onvergetelijke avond. “Maak voor mij vast een flesje los, want ik heb dorst!”,zei CA. Hier het eerste haarscheurtje in de organisatie, want er was geen kratje pils aan boord. Vervolgens Scharrel Lip: ”Effe 100 euro lappen allemaal!”. Ok, ok prima we blijven zeker slapen ofzo dacht een ieder. En tot overmaat van ramp komen we op de A1 in een besneeuwde file. Dus nog meer revolte. ‘Kutzooi’. “Heb ik hier 100 euro voor gelapt’. ‘Staan we vast!’ Had MenNO toch gelijk dat we eerder hadden moeten vertrekken.

De voorzitter van de OS (Scharrel Lip) nam daarop het woord en vroeg decharge voor zijn voorzitterschap. De voorzittershamer werd in de lucht geslingerd en op basis van vrijwilligheid werden 2 nieuwe OS leden gekozen. Te weten CA en Dennis. Vanaf deze positie wensen wij als 4^e elftal hun veel succes bij de organisatie van nieuwe evenementen.

Aangekomen in Amsterdam, gedropt voor het Ramada Apollohotel. Een hotel? Hebben ze hotelkamers geboekt? Stripteases en gangbangs schoten door de hoofden en ook net zo snel er weer uit. We werden naar de lift gedirigeerd en op naar het dakterras! Mind you: het was -2 graden Celsius en het dakterras zit op de 17^e etage waar de snijdende oostenwind een bijna mythische orkaankracht heeft. Gezellig dus.

Niks lekkerder dan in deze semi-overdekte (er hing een zeiltje boven ons hoofd) 17^e etage te starten met een koud biertje. We kropen dicht bij elkaar. In de ene hand een biertje en de andere hand één van de heaters omklemmend. Na drie biertjes werden we gesommeerd om aan de andere zijde van het dakterras de door OS geregelde activiteit af te nemen. We gingen 'Curlen'. Voor wie dit niet kent. Curling is een sport waarbij twee teams grote sjoelstenen moeten laten glijden over ijs en zo dicht mogelijk in een cirkeltje moeten laten eindigen. Zeg maar jeu de boules voor als het vriest. In een Olympic Oval met twee (plastic) banen van 1,5 bij 5 meter konden wij ons met 17 man uitleven op baan 2. Team rood tegen team geel. Wie waar zat is niet meer bekend net als wie er won. Maar spektakel? Jazeker. Een ouderwets ‘snoekie’ van Teus waar bij hij horizontaal vliegend met zware steen dicht bij een hole-in-one kwam. Volgens Helmert een diskwalifisatie. (Geen tikfout want hij zei het 2x keer zo, dus vertrouw ik erop dat het zo is). En onze Harrie die aan het einde van de baan de weggegooide stenen met links en rechts hard terugschoot. Jawel schoot! Heb het rapport van Dirven nog niet op de fax gehad maar onze Harrie is blessure vrij. Dat is zeker. Verder hadden de meesten meer oog voor een heater dan het werpen van een steen. Zelfs de geserveerde broccoli soep en stengeltjes paprika en wortel werden verorberd, Het voelt in ieder geval zo dat we deze activiteit vaker gaan ondernemen…

Na afloop een verdieping zakken voor de georganiseerde maaltijd. Vooraf had een ieder zich kunnen opgeven voor burger of de calorie vrije salade. Ik kan u vertellen dat een ieder getrakteerd is op een zogenaamde ‘oprot’ burger. Voor de vorm even in de pan gelegen, maar zo rauw van binnen dat je de hartventrikels van de koe nog zag samentrekken. Heerlijk zo’n bodempje. Op naar de binnenstad. Drie Ubertjes geregeld en afgesproken op het Leidse. Eerste stop ‘Cafe in the city’ naast het illustere Palladium. In kleine groepjes naar binnen want anders zouden ze door hebben dat we een grote groep zijn…duhhh Groepje voor groepje passeerden we de vriendelijke uit de kluitengewassen Nederlandse portier van Nigeriaanse makelij. Hoppa allemaal binnen. Hier hebben we gezamenlijk een paar metertjes gerstennat weg zitten prakken (en Harrie een Baco). Al snotterend herstellende van de barre kou op het dakterras.

Honkvast zijn we niet. 1 voor 1 haakten er personen af en gingen de kroeg uit. Even een jointje bij The Bulldog scoren of wat anders scoren!?! Je moet wat om warm te blijven. Maar de afspraak was om weer gezamenlijk de avond te besluiten. Want samen uit, samen thuis. En zeker met het laatste Brothers debacle van busje 1,2,3.

Afgesproken dat om 3 uur de bus zou vertrekken. In de app de vertrekplaats zelfs gecommuniceerd. Na Cafe in the City kwamen we allen weer samen in cafe La Bastille. Net als op 14 juli 1789 in Parijs bestormde wij dit cafe. Met 17 man verdubbel je bijna het aantal. De helft minder oppervlak dan bij onze Mus in Renswoude, maar 124x de omzet en gezelligheid. Ouwe ponnies, jonge veulens alles door elkaar. Maar vooral warm en gezellig. Maar afspraak is afspraak. 3 uur zou de bus vertrekken. Met een marge van 45 minuten natuurlijk. Eerst nog even bij Burger King een prakje halen en door naar de bus. Meetingpoint van de bus was niet op Leidseplein, er was door de OS afgesproken ergens aan de andere kant van de stad!! Groep 1 wist de reeds briesende chauffeur te bereiken en gaven aan dat we nog even wilde wachten. Je moet de rest immers ook een kansje geven. Groepje 2 haalde het ook. De klok tikte 03.44 uur. Net binnen de tijd. Met de helft van de organisatie (Stafano) en 9 man sterk (althans aanwezig) hebben we de thuisreis gemaakt en ons zorgen makend om de 8 achterblijvers. Rond het klokje van 04.30 kwam bus 1 weer op de vertrouwde Hokhorst.

Hoe is het afgelopen met bus 2, 3 of misschien wel zes? Bij het ter pers gaan van dit artikel weet ik dat ieder de huisreis heeft gemaakt. Hoe, dat maakt nu niet veel meer uit. Ze zijn thuis.

Het is winterstop. Voor ons had Koning Winter een weekje eerder de intrede mogen doen, dan hadden we er qua stand en moraal beter voorgestaan. Maar terugkijkend op de eerste seizoenshelft kunnen we terugblikken op een succes. Nieuwe start voor het vierde. Jong en oud heeft elkaar gevonden. Blessureleed wordt gedeeld. Er is behoudens de laatste weken goed getraind en de aanwezigheid was prima!

Volgende week rest ons nog de Jingle Balls party en later die week het Snert toernooi. Op 6 januari 2018 ontmoeten we elkaar dan weer bij de nieuwjaarsborrel. Toch? En hopen dan een ieder hier te begroeten, en de beste wensen met elkaar te delen. Een nieuw jaar en nieuwe voornemens. Lobje, Sinterklaas is echt weg dus voortaan gewoon trainen en voetballen. Jacco van G. staat ook al te rammelen aan de deur van Renswoude 4. MenNO, er zijn twee soorten familie. Je voetbalfamilie is er een van. Denk ook aan ons, om in jouw termen te spreken, je bent onderdeel van de roedel. Harrie, pak het weer op. Man wat willen we jou weer zien schutteren, ik bedoel schitteren achterin. En tenslotte Brace, je bent een voorbeeld voor een ieder. Met het teamuitje mee terwijl kleine Dylano jarig is. Elke week weer dat formulier met spelers invullen. Shirt, tenues alles wordt geregeld en dan nog die hardnekkige blessure. Toen we jou op de club zagen met die stalen knie dachten we je nooit meer binnen de lijnen te zien. Maar zoals het er nu uitziet gaan we dat toch mee maken. Onthoud. jij maakt zelf de opstelling.

Op naar de tweede seizoenshelft.

Groetjes Knarf