4e verliest hopeloos van DOVO

Renswoude 4

3 - 7

DOVO 5

Erik van Veldhuisen (schot)

18'

Erik van Veldhuisen (kopbal)

33'

Erik van Veldhuisen (schot)

67'

Competitie

Mannen, 4, 4e klasse 20

Datum

3 februari 2018 14:30

Scheidsrechter

Piet Bos

Accommodatie

Onbekend

Vorige week zijn we aan de 2^e seizoenshelft begonnen met een oefenpotje tegen Advendo. We sleepten mede dankzij Dirko een verdiend punt uit het vuur. Een wedstrijd die niet altijd even goed was maar mede dankzij het resultaat hoop gaf voor de eerst volgende competitie wedstrijd. Echter zoals zo vaak liggen hoop en hopeloos erg dicht bij elkaar.

Afgelopen zaterdag was de eerste competitie pot van de 2^e seizoenshelft. Thuis op het centercourt tegen DOVO, de rooien uit Veenendaal. Arbiter Piet Bos floot na 90 minuten af. Eindstand 3-7. Eclatante overwinning DOVO of een collectief falen van de Kraaien? Oefenmeester Brace hebben we gevraagd om een eerste commentaar: ”Ik wil de vinger wel op de zere plek leggen, maar ik heb maar 10 vingers!”. Hiermee zegt hij heel weinig, maar tegelijkertijd ook heel erg veel.

Was de afdronk van zaterdag weliswaar ‘hopeloos’, toch begon het diezelfde week zo hoopvol. Vorige week donderdag het ouderwetse riedeltje. Aanvoerder Helmert rammelt op de app met de emmer: “Wie is er vanavond en/of zaterdag niet bij?” Uiteraard wat afmeldingen, maar er zat een klein kansje in dat we een aanwezigheidsrecord zouden gaan breken die donderdagavond. En zo geschiedde. Op donderdagavond 1 februari druppelde de een na de ander binnen. Natuurlijk niet exact om 19.30 uur, tja op je werk kom je toch ook nooit op tijd??!!! Maar laten we niet lopen zeiken, we hadden 15 man op het veld. Helaas nog wel een afzegging op het laatste moment van Fiad. Geblesseerd aan zijn knie vernamen wij van Beekie. Goede raad voor Fiad: ”Jongen, wees voorzichtig, nooit te vroeg weer beginnen, werk rustig aan je herstel de komende maanden”.

Als je 15 man hebt dan voel je de luxe als trainer. Trainer Frank had wat pionnetjes uitgezet, de boel wat opgedeeld en we gingen voortvarend van start. U kent het wel, 3 teams van 5 man. Tien tegen vijf spelen en na balverlies wisselen. Drie teams betekent ieder team een kleur. Ik kan u vertellen dat het maar 5 minuten duurde of de massale kleurenblindheid sloeg toe. Je moet spelen op balbezit, maar Renswoude 4 bracht een nieuwe dimensie aan in dit al 100 jaar oude voetbalspel: spelen op balverlies. Hoe kun je zo snel mogelijk de bal verspelen! Er zat niks anders op dan maar over te gaan op een afrondvorm. Lobje had deze week geen ouderavond dus kon geposteerd worden op doel. Eerst even lekker al frusties van je afknallen op Lobje. Inspelen, kaatsen en boem! Proberen in de goal te schieten. Althans proberen de bal niet te ver richting Beekweide te laten gaan. Linker of rechter been het maakte ze niet uit. Zelfs Helmert vond de kruising! En als het zo lekker loopt dan zoek je naar de afrond-upgrade. Frank startte de uitleg. Inspelen, kaatsen, diep op de 3^e man, deze geeft de bal voor op de kaatser en boem, doelpunt! Het is maar één zin uitleg en eenvoud in de dop. Maar na 9 minuten zijn we gestopt, omdat er geen doelpunt werd gemaakt. ‘op wie moet ik kaatsen dan?’, ‘Als ik de voorzet gegeven heb waar moet ik dan heen?’. Blijkbaar is ons vierde elftal niet de bron voor deelnemers aan ‘De Slimste Mens’. Wat moet je dan? Gewoon een partijvorm. Caspertje durfde het niet aan dus konden we 7 tegen 7 lekker vrijuit voetballen. Het ging heerlijk gelijk op. Toen de kerkklok 9 uur aangaf was het tijd voor de winnende goal. Lobje, ja of all people, Lobje maakte deze. Toch is winnende goal een principe wat niet bij een ieder in de hersenpan land. Zo riep Stefaano na de winnende goal, “wij stonden 3-2 voor dus nu is het gelijk’. Hebben we nog hoop voor Stefaano of is het hopeloos?

In de kantine aangekomen werd de balans opgemaakt voor de zaterdag. Jaap dagje winkelen, Frank naar peutergym, Remco zeskamp, Benjamin…tja…Benjamin, Menno was ziek maar wist donderdag dat hij er wel zou zijn op zaterdag, echter je weet het nooit bij MenNO. We hadden er precies 11! Voldoende om te starten. Voor de zekerheid 2 a 3 spelers nog optrommelen vanuit het 5^e. Wouter ‘Cruijff’ Vreeburg, Kevin ‘ik mag nog in de F’ Veldhuizen en Tijs van Roekel alias Shaun (het schaap). We hebben er dus genoeg. DOVO here we come. U weet wel die rooien uit Veenendaal.

Zaterdag 3 februari 14.00 uur verzamelen in de kantine. Even koppen tellen en ja we zijn compleet. Zelfs Lip had het gehaald. Afgelopen week cold-chicken gestopt met roken. Hulde! Lucht voor 10 inmiddels, maar afgelopen nacht wel het noodnummer moeten bellen voor medische bijstand. Dirven is ter plaatse geweest en heeft hem met een nicotine bandage op het rechte pad kunnen houden. Er miste die zaterdag wel 1 cruciaal persoon. Brace! Hij was nergens te bekennen. De jongens daalden maar vast af in de catacombe richting de kleedkamer. ‘Waar blijft Brace? En wat is de opstelling?’ Ze werden onrustig. Gelukkig stonden er al shirts en kon er aangekleed worden. Het was al 14.10 uur. De eerste Amber-alert werd al verzonden. Eenmaal aangekleed in het rode tenue en wachtend op Brace, werd men doordrongen van het feit dat DOVO ook wel eens rode shirts aan kon hebben. De aanwezigheid van Brace werd gewenst! Zwarte shirts waren nodig en dat tot frustratie van speler/sponsor Lip de sponsor Kip. Gelukkig kwam Brace binnenvallen en regelde na een paar harde woorden van Lip de zwarte shirts. Volgende probleem: DE OPSTELLING. De druk op Brace nam toe. Hij was de opstelling kwijt. Nu kwam het aan op rustig blijven, gewoon maar 11 namen opnoemen dacht hij en hopen dat niemand boos wordt. In de wissel Kevin Veldhuizen, Casper en Wouter. In de geformeerde 4-4-2 waren er basisplaatsen voor Menno en Shaun. Brace durfde Menno dus niet op de bank te posteren. Maar pakte wel zijn nr 10 af en doneerde deze aan Dennis. Alles voor elkaar zou je zeggen. Iedereen rustig naar het veld, maar Helmert was nog driftig in tassen aan het neuzen. De aanvoerdersband was zoek! Zou Jaap deze hebben ontvreemd alleen om Helmert te sarren? Een reserve band werd om de arm van Helmert gelegd en zijn zelfvertrouwen steeg direct met 300%.

Snel warmlopen en even lekker intrappen. Brace had deze week de ballen laten sponsoren door Madé. Balletjes gevuld met beton i.p.v. lucht. Van auw tot snotver en godver ging het. Ideale voorbereiding dus. Verkeerde shirts, laat het veld op, aanvoerder in paniek, keiharde ballen, 4-4-2 systeem en voeg daaraan toe arbiter Piet Bos als kers op de taart en je hebt een recept voor de ideale zaterdagmiddag invulling.

Piet Bos floot voor aanvang. Balletje ging rond en zo ook de spelers in het veld, doelloos. ‘Klote 4-4-2’ riep Dennis al snel. ‘Dat systeem is niks, dat snappen ze allemaal niet’. Logische woorden van Dennis. Dennis is gewoon een stuk verder dan de rest. Wat wil je ook. Hij is elke donderdag afwezig vanwege zijn opleiding aan de moeder-MAVO. Maar dat de mannen het systeem niet geheel snapten werd al snel duidelijk. Minuut 6, 0-1, simpele voortzet en vrije kop kans op doel zorgde ervoor dat Lobje moest grabbelen. Lekker begin, kopjes gingen hangen. Het was hangen en wurgen en leek hopeloos. Tot minuut 18. Lip de Kip draaide als een oude Mercedes in de 16 meter en kon binnenschieten. 1-1. Ontstond dan daar dat kleine vonkje wat zou zorgen voor het heilige vuur? Ontstond daar de nieuwe hoop voor een goed resultaat. En natuurlijk geholpen door Piet Bos. Deze Hawkeye die wars is van nieuwe technologie weet zelf prima wanneer er gefloten moet worden en wanneer niet. Dus nee, ook al sandwich je als Stefaano en Adje een tegenstander zonder bal in de buurt, dan is dat geen overtreding, maar een liefdesverklaring. Doorspelen dus. Na 30 minuten spelen werd Dennis vakkundig horizontaal gelegd op de middellijn. Menno slingerde deze vrijetrap onder invloed van weer en wind richting de 16 meter. Hopende op een touché van het hoofd van Lip. En inderdaad. Lip in de lucht te sterk voor de DOVO-iaantjes en knikte hard de 2-1 binnen. Tegen de verhouding, maar het gaat immers om de knikkers. De wind en regen nam ernstige vormen aan. Voor vlaggenist Casper was dit tevens de productkeuring van de gesponsorde jassen op het ‘waterproof’zijn. Gelukkig heeft Casper een zwemdiploma, want de jassen kwamen niet door deze keuring. Overigens is nu duidelijk waarom Brace een andere jas heeft. Een jas met capuchon. Heeft te maken met regen en de kleurspoeling van Brace. Vult u zelf maar in.

We naderen het einde van de eerste helft. Gelijk op ging het niet en het was wachten op een doelpunt. In een kolderieke kluts was het in de 43^e minuut ook zover. 2-2, Lobje wederom grabbelen. Laatste minuut 1^e helft weet Stefaano de schade nog te beperken en redt van de doellijn. DOVO mocht nog 1 corner nemen. De bal vloog hoog voor de goal gevolgd door een harde fluit. Het was onze Piet Bos die floot voor de rust. Ja mensen ‘tijd is tijd’. Nee, dit vinden wij niet raar, maar heel bijzonder.

In de rust liepen de gemoederen op. Piet Bos moest het ontgelden, maar moesten we onszelf niet de spiegel voorhouden? Brace wilde maatregelen nemen, maar Badr Harrie en Helmert waren hem voor. “Jij haalt ons er niet uit! Wij gaan er zelf wel uit!”. Dat is dan geregeld. Nu de aanvoerdersband nog. Deze bracht Helmert naar Stefaano. Stef weigerde, wilde deze druk niet. Door naar Dennis, ook hij kon deze band niet aannemen. Was er dan niemand die voorop wilde gaan in de strijd? Jawel, in een donkerhoekje achter de prullenbak ging het vingertje van Menno omhoog. Nieuwe aanvoerder is geboren. Op naar het veld. Nieuwe mensen, maar de chaos over wie staat waar bleef. Brace liet het op z’n beloop. Zoals het een aanvoerder betaamt, zette Menno een ieder goed neer. Yes, geen MenNO maar MenYES. Helaas alles was voor niets. Adje was met zijn hoofd nog in de kleedkamer en verdedigde de verkeerde kleur. DOVO komt op 2-3. Net zo’n start als de eerste helft? In de 57^e minuut was het dit keer Tijs ‘Shaun’ van Roekel die de bal verloor. Doe daar een klein schepje miscommunicatie tussen Lobje en Menno bij en je hebt de 2-4. De aansluiting moest gevonden worden. Haast was geboden en bevlogenheid kwam terug. Sprekend voorbeeld hiervan was Shaun. Een bal die over het hek langs het veld was gegaan moest snel gepakt worden. En zoals het spreekwoord luidt: ”Als er 1 schaap over het hek is, flikkert die op zijn smoel.” Gillend en huilend lag hij daar met de krullen in de knoop aan de andere kant van het hek. Uit de ingooi die volgde werd Lip de Kip aangespeeld in de 16 meter. Met een uiterste inspanning wist hij met de wrat op de linker grote teen de bal nog te beroeren en de aansluiting te maken (3-4). Een hattrick voor Lip. Het was van korte duur de aansluiting. Vanuit de aftrap bewoog DOVO naar ons doel. Stefaano wilde nog ingrijpen, maar het was als 3-5. Heel erg flauw maar 3 minuten later eenzelfde situatie en het is 3-6.

De gifbeker moest leeg. Hier en daar een stuiptrekking vanuit Renswoude. Neem onze dappere Danny. Danny sprint richting cornervlag om de bal binnen te houden. In een mikado van benen en vlag gaat Danny neer. Danny moest eraf en zijn we mogelijk maanden kwijt. Volgens eigen zeggen: “ik hoorde wat breken”. Stand-in verzorger Helmert constateerde inderdaad een breuk….bij de hoekvlag. Casper moest erin en de vlag werd door Badr Harrie overgenomen. De wedstrijd werd steeds meer ongelijk. De hoop was vervlogen op een goede afloop. Er volgde nog een 3-7. Shaun liet een mannetje lopen en de DOVO spits kon fraai binnen knallen. Een tienklapper.

Een zaterdag waar we hoopvol in zijn gedoken, maar door omstandigheden in een hopeloos resultaat is geëindigd. Rest ons niets anders dan de resten bij elkaar te rapen. Donderdag weer met volle bezetting te gaan trainen en moed in te drinken. Want zaterdag moeten we ons herpakken in de uitwedstrijd bij CDW. Aanvang 15.00 uur.

Groeten

Knarf en gesouffleerd door Nimajneb

Disclaimer

Wegens afwezigheid van de standaard journalist, is er gebruik gemaakt van een stand-in journalist op de zaterdag. Sommige passages en personages kunnen daarom zijn aangedikt en mogelijk uit het verband zijn gehaald. We bieden daarvoor geen excuses aan.