4e wint van SVL “de ban is gebroken”

SVL 3

1 - 5

Renswoude 4

Frank van de Haar (schot)

10'

Erik van Veldhuisen (schot)

25'

Frank van de Haar (schot)

65'

Erik van Veldhuisen (penalty)

80'

Erik van Veldhuisen (intikker)

Competitie

Mannen, 4, 4e klasse 20

Datum

3 maart 2018 14:30

Accommodatie

Onbekend

Siberische taferelen afgelopen week in Renswoude. Met temperaturen onder het vriespunt. En snijdende poolwinden die de gevoelstemperatuur nog verder naar beneden haalden.

Dat het niet lekker loopt met Renswoude 4 weet iedereen. En dan niet zo zeer de sfeer onderling, want die is opperbest. Maar het zijn de resultaten die tegenvallen. Deze tegenvallende resultaten proberen wel een wig te drijven in de sfeer. Enthousiasme neemt af. De wil om te trainen en ook scherp te trainen neemt af. Noodgrepen zoals een bootcamp training zijn er geweest om het tij te keren. Niks mocht baten. Sinds de introductie van de nieuwe sponsor kleding is er geen punt in de competitie behaald. Is er een causaal verband tussen resultaat en sponsoring?? In de wandelgangen werd er al gesproken van een vloek die zou rusten op het vierde. Natuurlijk zijn we geen vrome kerkgangers, een enkeling daargelaten, maar dat we door hogere machten in de ban waren gedaan of verketterd waren, dat zou toch niet zo zijn?!

Na afgelopen zaterdag en het verlies bij VRC keken we vooruit naar de nieuwe uitdaging. Uit naar Langbroek. 'Zal wel niet doorgaan joh!, het gaat 15 graden vriezen!'. In de loop van de week deed de KNVB ook een duit in het zakje. Afgelasting voor Oost, Noord en Zuid en later West 2. In paniek ging een ieder zich afvragen: "West 1 is niet afgelast, het zal toch niet zo zijn dat we in West 1 zitten??". Al snel werd duidelijk dat wij nog gewoon op het programma stonden. Aanvoerder Helmert waagde zich niet eens aan een officiële uitvraag op de app zoals gewoonlijk. Hij kwam niet verder dan een analyse van de kunstgras kwaliteit bij vorst en de retorische vraag ''Trainen?". Er werd behoudend gereageerd door de spelers. 'Is het verantwoord?', 'Poar n'men ipv trainen?'. Het zou donderdag immers zo koud worden en waaien. En het gaat zaterdag toch niet door, toch???? Tot in de avond bleef het schipperen tussen ‘die-hards’ die wel de wei in wilden en de ‘binnendienst’ die liever een weekje wilde overslaan. Uitkomst: geen training, wel informeel samenzijn. Het bier als antivries in ons bloed laten lopen en vooruitkijken naar de zaterdag. Wel of geen voetbal.

Donderdagavond om 21.00 uur heeft een 5-tal van de harde kern de kou getrotseerd om wel bij elkaar te komen. Ook een formeel moment om te kijken of we er überhaupt 11 bij elkaar konden krijgen en er eventueel van andere elftallen nog wat te lenen viel.

Uitkomst was dat we op papier er voldoende hadden. Geen afzeggingen dan die al eerder bekend waren. We konden, als het echt zou moeten van de KNVB, afreizen naar Langbroek. In de kantine werd donderdagavond ook al weer gezinspeeld op een afgelasting. Die vrijdag erop was het enorm druk op de app. Sommige waren al in familiare kring een alternatief programma aan het inrichten. Want het gaat toch niet door? Toch?? Ook op de vrijdag geen algehele afgelasting van de KNVB en de website van Langbroek is ook nooit zoveel bezocht als die dag. Als de KNVB het er niet uitgooit dan doet SVL het toch wel? Maar nee geen veranderingen. Wel verandering in het weer. De voorspelling voor die avond en nacht was niet best. Er kwam een sneeuwfront opzetten.

Op vrijdagmiddag gooide MenNO (zoals verwacht) eenzijdig roet in het eten. ‘Ik ben er niet bij, want het gaat toch niet door!’ Zo daar konden we het mee doen. Van 12 man incl. vlagger waren we nu met 11 man incl. vlagger. Ik wil er geen woorden aan vuil maken, maar doe het onder groepsdruk toch. Op het laatste moment je team in de steek laten MenNO dat kan echt niet. Je hebt er velen van ons diep mee in hart geraakt. En alleen omdat het koud is of laat het je koud? Je presenteert je hier als een ‘afvallige’. Het verleden heeft aangetoond dat het uiteindelijk slecht afloopt met dergelijke dissonanten in een groep. Ooit was er ook een hechte groep van 12 discipelen. Een ervan was Judas, die 2 voor twaalf zijn eigen weg koos. En je weet hoe hij eindigde ?!!

Voor jou 10 anderen werd er door de overblijvers van het vierde geroepen. Ok, 10 is veel maar we vonden er 1 in de vrieskou op een ladder. Het was The Guzman. We hadden er weer 12! Goes je bent ook voor ons onvervangbaar.

Van vrijdag op zaterdag zou het sneeuwfront over Nederland trekken. Helmert heeft zelfs ‘s nachts de wekker gezet om te checken of er al een laagje sneeuw lag. Vanuit zijn zolderraampje was er helaas geen sprake van een sneeuwlaag. Onrustig heeft hij de slaap weer gevat en droomde over een wedstrijd waarin hij 3x zou scoren.

Die bewuste zaterdagochtend werd vroeg op de ochtend voortgezet waar we vrijdag waren gebleven. 'Nog steeds geen afgelasting??' Het kon vriezen of dooien, maar eerder dooie friezen dan een afgelasting. Wel rondtrekkende ijsberen en migraties van pinguïns die werden waargenomen in het dorp, maar onze ‘vrienden’ uit Zeist vonden dat er in West 1 gewoon gevoetbald kon worden.

Er zat niets anders op dan het tasje te pakken. Wollen onderbroek, thermoshirt, handschoentjes en bontmuts. De tas was nog nooit zo vol geweest. Auto’s genoeg vandaag want niemand durfde per fiets de reis naar de kantine te maken.

Om 13.30 was iedereen in de kantine. Nou ja bijna iedereen. Jaap bleef rillend van de kou in de auto wachten en Badr (zoals gewoonlijk) kwam als laatste binnen. 'Eerst effe een broodje, want ik heb nog niet gegeten'. Beste Harrie we gaan ons zorgen maken jongen. Krijg jij wel voldoende vitamientjes en mineraaltjes binnen? Eet jij wel goed? Zorgt je meisje wel goed voor je? Wij denken van niet. Kinderbescherming is gebeld en de kans is aanwezig dat ze je deze week uit huis gaan plaatsen.

In de kantine rees er nog steeds twijfel over het wel of niet spelen. "Kunnen we SVL niet bellen en doorgeven dat we de puntjes gewoon delen?”. Neeeee....dat kunnen we niet maken. We gingen op weg. En ieder nadeel heb z’n voordeel. Door de vele afgelastingen in de regio konden wij rekenen op een grote hoeveelheid publiek.

In Langbroek aangekomen wisten we niet hoe snel we vanuit de auto naar de kleedkamer konden vluchten. Het vernieuwde SVL complex en dito kleedkamers, met VLOERVERWARMING, zorgde voor een behaaglijke ontvangst. De een na de ander kroop knuffelend tegen de gietvloer. Maar we moesten uiteindelijk toch naar buiten. Netjes gewacht tot 14.20 uur. Effe snel heen en weer lopen op het veld en beginnen. Tijdens de korte warmloopsessie werd een opstelling in elkaar geknutseld. Lobje op de goal, achterin Helmert, Frank, Stafano, en Badr. Middenveld voor Adje, Dennis en JW. En voorin Lip met twee stand-in buitenspelers Teus en Jaap. Klappertandend stonden we aan de aftrap. Helmert verloor natuurlijk de toss, maar wat maakte het uit. Het zou niet warmer worden. En we hadden 1 ding geleerd: “Kou is een emotie en kun je uitschakelen!”. Uitschakelknopje was alleen vandaag niet vindbaar.

De wedstrijd begon en we lieten het balletje lekker rondgaan. Balletje ging rond naar zowel eigen spelers als die van SVL. We kregen zelfs wat kansjes en we voelde dat er meer in zat dan we behaald hadden in vorige wedstrijden. Waar dit team behoefte aan had was een leider, iemand die ze bij de hand neemt, op sleeptouw neemt. Iemand die even het verschil maakt waardoor ze de weg omhoog weer zouden vinden. Iemand die het zelfvertrouwen in de groep weer kon herstellen. Op die koude zaterdagmiddag in Langbroek stond die gezochte man ook op. Het was Frank. Hij trok vanuit de achterste linie ten strijde naar voren. Deze El Salvador zag zijn kans schoon op 40 meter van de goal van SVL. Hij legde aan en vuurde een 'ijspegel' af op vijandelijk doel. Met militaire precisie sloeg de bal onderkant lat in als een bom. Onhoudbaar voor de keeper die alleen het suizen voelde. De impact van de bal op lat resoneerde door de ijzig koude lucht. Een gejuich ging op uit het publiek (deze stonden weliswaar in de kantine, maar had je een scherp gehoor dan kon je het waarnemen). Het was na 10 minuten spelen 0-1. Een verdiende voorsprong en net dat wat dit team nodig had. Het zelfvertrouwen steeg.

Dit smaakte naar meer. Na de verlossende openingsgoal durfde ook Lip zich meer in het spel te vertonen. Hij begon zelfs de tegenstander af te jagen. Of had hij het gewoon koud? Enfin, vanuit een ingooi speelde SVL terug naar de keeper, maar net te kort. Er volgde een ‘sprintduel’ tussen keeper en Lip. Keeper moest het afleggen en Lip kon inschieten 0-2. Niet te geloven. Na 10 minuten staan we met 0-2 voor. Voorzichtig gonsde het op de tribunes: 10!, 10!, 10!. Maar ook SVL werd wakker en kwam een aantal keer gevaarlijk voor het doel van Lobje. Vizier hadden ze alleen niet op scherp. Ze kregen kans voor (bijna) open doel. Het was Stafano die op de doellijn de bal tussen zijn stokken als in een flipperkast uit het doel kon werken.

Er moest een schepje bovenop. SVL lag op het hakblok en iemand moest de trekker overhalen. Maar wie? Wie pakt die handschoen? Het was El Salvador weer. Frank koos de aanval. Na een kaats met Lip manoeuvreerde hij sierlijk langs de SVL verdedigers. Alsof het pionnen waren zo zette hij ze opzij en haalde uit een onmogelijke hoek uit. Kon die bal er vanuit die hoek wel in? Frank vond van wel en trof ook doel. Het was 0-3! Het gas kon wat terug. We haalden de rust met 0-3 en gingen vanuit de vrieskou weer de tropische kleedkamer in. Waar de warme thee werd ontvangen als gerstenat na het voetbal.

Rust. The Guzman moest natuurlijk spelen, hij was niet voor niets meegegaan. Wie wilde er graag wisselen? Het was JW die als vrijwilliger werd aangewezen. Kwam hem wel goed uit, want de baco-lucht hing nog om het baasje heen. Had met Badr bij de ijsbaan baco’s zitten prakken. Dus JW eruit en op zijn plek Goes.

De tweede helft begon. En tegen elkaar zeiden we: “Als we de eerste 15 minuten makkelijk doorkomen dan is de pot gespeeld”. U voelt hem al aankomen. Een moment van verslapping en in minuut 50 was het 1-3. ‘Snotver, het zal toch niet….’. We raakten niet in paniek, maar raakten ook geen bal. De verkeerde kleur inspelen of net als Badr koppend onder hoge ballen doorvliegen. Het liep niet heel lekker kan ik u zeggen. Een doelpunt maken zou de genadeklap zijn. Het was Teus die in de vijandelijke zestien soleerde en ten val werd gebracht. Penalty vond de uitstekend leidende arbiter. Iedereen keek naar Helmert. Hij had immers wat goed te maken na de pingel tegen Candia. Helmert z’n veter zat in eens los en kon niet aantreden voor de pingel. Lip pikte dit kaasje in en schoot onberispelijk binnen 1-4. En 5 min later had Lip de kans om een extra duit in het zakje te doen. Hij werd vanaf de middenstip op maat bediend voor een sprintduel richting de goal. Hij was als eerste met bal bij de achterlijn, dat wel, maar verzuimde na het nodige kappen en draaien om af te ronden.

De extra duit kwam pas toen Jaap voor de 17^e keer zijn brommer had gestart en sprintend de zestien in ging. Hij gaf netjes breed en alleen de grote teen van Lip was voldoende om 1-5 in te tikken.

Was SVL dan niet meer gevaarlijk? Jawel ze kwamen af en toe voor de goal, maar het geluk was vandaag alleen bij ons. Zelfs in de laatste minuut waarin Stafano een hard schot met zijn nog aanwezige haartjes van richting veranderde voor Lobje. Zelfs Lobje kon deze bal in 1 x pakken. Dat schot was het einde van de sportieve pot. Frank werd gehuldigd als Man-of-the-Match, ontving de bloemen en de dinercheque van de Torbijn. Iedereen op naar de warme douches.

De eerste punten sinds eind november waren weer binnen. De ban is gebroken. Een lekker gevoel hoor. Van alles geprobeerd de laatste maanden. Wat heeft er nu gewerkt? We hadden niet getraind. Tja, komende donderdag dan maar niet trainen en om 21 uur de bierpomp openen, dan komt het wel goed. En…. ‘never change a winning team’ dus de afwezigen van afgelopen zaterdag weten waar ze aan toe zijn de komende weken. Aanstaande zaterdag voetballen we thuis tegen DVSA 2 om 14.30 uur. Vrieskou of niet, West 1, 2 of Oost…fuck it, wij gaan spelen en pakken de volgende 3 punten.

Groet Knarf