Valleivogels vleugellam door sterk Renswoude

Vorige week een lastige wedstrijd thuis tegen VRC, maar wel de 3 punten. We gaan de laatste fase van de competitie in en de wetenschap dringt door dat kampioen worden niet iets is wat vanzelf komt. Er moet voor gestreden worden. En in wedstrijden zoals tegen aartsrivaal Valleivogels kan het altijd weer anders lopen en ook altijd spoken.

De voorbereiding naar de wedstrijd van afgelopen zaterdag verliep eigenlijk als alle anderen. Het was sterkhouder Helmert die rammelde met de emmer donderdagochtend rond 6.30 uur: “Wie is er vanavond en of zaterdag wel of niet bij?? “. En al snel ratelde de appgroep met berichten. Zowel kruizen als vinkjes. Voor die bewuste donderdag training kwam de opkomst uit op 16 man. En voor de zaterdag zag het er ook qua bezetting nog goed uit. Maar dat kon altijd nog veranderen. Er moest immers getraind worden en dan kan er wel eens een botsplintertje in het rond vliegen. Sommige raken plots geblesseerd en anderen zoeken het op. Neem Joekel, die met een panna of drie op Goes solliciteerde naar een dwarslaesie. En daar is hij ook op gewezen door Goes: ”Nog 1 keer en ik trap je door midden!”. Gelukkig voor Joekel lukte het niet een vierde keer. Maar ik weet dat Goes niet iedere training opnieuw begint met tellen, maar gewoon doortelt. Joekel is dus voor de aanstaande training gewaarschuwd.

Na de training in de kantine de balans opmaken voor zaterdag en komen tot een opstelling. Het was dit keer Webster die een opstelling in elkaar flanste. En zich er makkelijk vanaf maakte, want hij was er zelf die zaterdag niet bij. Om die reden ook veel discussie aan tafel over de namen en samenstelling van de basis-11. Letterlijk en figuurlijk werd er in de opstelling een ‘gat’ geschoten en door Stefano een vernieuwde basis neergezet.

We zouden die zaterdag om 14 uur verzamelen. Sommigen wilde de oversteek naar Gelderland per fiets maken en vertrokken wat eerder. Ondanks de weersvoorspellingen. De rest ging gemotoriseerd naar de thuisbasis van Badr. En Badr zelf? Die kon deze dag geen ‘thuiswedstrijd’ spelen en had een dagje oorlogsmuseum met schoonfamilie voorrang gegeven.

Eenmaal bij Valleivogels gearriveerd kon er omgekleed worden. De opstelling werd medegedeeld. In de basis: Lobje, Helmert ©, jonge Beek, Stefano en Teusie achterin. Middenveld met Ewout, Japie, Dennis en Joekel. En voorin de spitsen ouwe Beek en Henk. Op de bank zaten Kooistra, Opa, Wilbert en Kietelekaa.

Omgekleed en wel stonden we klaar om het centercourt van de Bree-West te betreden. Helaas duurde het even voordat ons veld vrijkwam (toen was het nog droog). De wedstrijd ervoor liep uit. De pot tussen de BBB JO19 en DENK JO19 werd pas na 107 minuten geëindigd met een golden goal. En die overwinning met dank aan niet onverdienstelijk fluitende arbiter John van G. Wij konden vervolgens gaan warmlopen en de weergoden hun meteorologische gal laten spuwen over ons en het veld. Windkracht 8 met slagregens daalde neer. Drijfnat beginnen aan een wedstrijd. Heeeeerlijk! Desondanks gewoon voetballen en tossen. Helmert dit keer weer als aanvoerder en verloor de toss. Net als in de thuiswedstrijd waren wij het die het spel moesten maken en Valleivogels inzakte. Moeizaam ging het balletje bij ons rond. Laat staan dat we gevaarlijk werden. Spitsen werden niet aangespeeld, de linies te ver uit elkaar. Voordeel was dat Vogels niets aan felheid bracht waar we eigenlijk vanuit waren gegaan. Wij hadden het veldoverwicht en wij domineerde op de Bree-West.

In de 15^e minuut werd de krachtsverhouding in het veld eindelijk omgezet in een 0-1 voorsprong op het scorebord. Henk ontving de bal rechtsvoor in de punt van de 16 meter. Draaide en schoot hard in de verre bovenhoek. Niet uit een kans, maar uit een mogelijkheid werd de score geopend. Volgens ooggetuigen op de tribune was het zeker een mooie goal, maar ging de goalie niet geheel vrijuit.

Je zou zeggen dat Valleivogels nu wel zou komen. Of het de wind was of niet. Ze bleven hangen op eigen helft. En als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg. M.a.w. de volgende mogelijkheid voor Renswoude diende al weer aan.

In de 23e minuut was het Teus die aan de linker flank het op een lopen zette. Joekel met een vernuftig buitenkant balletje Teus wist te bedienen in de diepte. De voorzet van Teus richting de goal op maat werd gegeven. En Ewout deze kans fantastisch van de lijn wist te halen en een 0-2 voorsprong kon voorkomen. Het schudde Valleivogels in ieder geval niet wakker. We hadden nog zelfs nog geen Vogels in onze eigen zestien gezien. Wij waren en bleven aan zet. Wachten op de 0-2 i.p.v. het wachten op de gelijkmaker. En op zich is wachten niet erg. Zeker niet als het spel verdienstelijk en aan te gluren is. Maar dat was in casu niet het geval. We moesten ruim 10 minuten wachten tot het volgende moment dat het beschrijven waard is. En daar moeten we dan ook wel even aandacht aan schenken.

Het betreft hier een onderonsje tussen ouwe en jonge Beek. Twee broers die al jaren samen voetballen. Althans al jaren in het derde elftal zitten. Want veelal speelt de ene dan is de andere er niet of op de bank. En komt de ander erin dan is de ander er net geblesseerd af. Het zit de Beekjes niet zo mee als het gaat om samen spelen en samen ook effectief spelen. Komt bij dat de jonge Beek er steeds ouder gaat uitzien en gaat bewegen en de ouwe Beek net anders om. Maar in de wetenschap dat die twee gasten al jaren op de training oefenen op het geven van de lange bal van achteren naar voren op elkaar. Zelfs al is het een partij op een veldje van 10 bij 10 met pionnen. Het moet er dus toch eens van komen dat ook op zaterdag die schepijsballen van achteruit een vruchtje gaan afwerpen. En terugkijkend was er donderdag al een voorbode voor succes. Jonge Beek had de lange blonde manen laten weghalen! Die volle wilde bos hooi was ingeruild voor een koorknaap-kapseltje. Zelfs Tineke herkende haar eigen man niet meer en voelde het als vreemdgaan. En iedere Kraai die nog greintje Christelijke invloed van vroeger heeft meegekregen weet vast nog het verhaal van Simson die kracht kwijt raakte door het knippen van zijn haren. Die vergelijking voorspelde weinig goeds.

Maar afgelopen zaterdag was het de 35^e minuut. Jonge Beek had de bal en zag van achteruit zijn oudere broer voorin de vooractie maken en vertrekken. Hij gaf de bal hoog en diep op zijn broer die voor de keeper kwam en kon intikken. Eindelijk rendement na jaren van oefening. En misschien kwam het wel door het knippen van die lokken. Eindelijk normaal zicht op wat hij doet. Het stond 0-2. En met die stand en weerstand van Valleivogels leek het wel gespeeld te zijn. Maar dit is de 5^e klasse, alles is mogelijk.

En direct na de 0-2 was het voor het eerst dat Valleivogels gevaarlijk werd. Balverlies van Joekel zorgde voor een grote kans voor de spits. Maar Lobje kon het schot pareren. Dit was wel het strohalmpje voor de tegenstander. De kwamen uit hun schulp. In de 40^e minuut resulteerde het in een penalty. Na wederom balverlies aan onze zijde werd de linksbuiten van Vogels onderuitgehaald in de 16 meter. De bal op de stip. De kans om aan te sluiten. Maar Lobje keerde in eerste instantie en in tweede instantie was het aluminium onze redder.
Voor de beelden: https://www.youtube.com/shorts/KGOP9_ZekXA

Waar de Vogels het laten liggen sloegen wij toe net voor rust. De keeper van Valleivogels wilde voordoen aan zijn maatjes hoe het nu wel moest. Wilde de storende Henk uitkappen en de bal wegschieten. Ouwe Beek kon de bal blokkeren en Japie was er als de kippen bij om in te tikken. Daarmee kwam de ruststand op 0-3.

In de rust werd Joekel gewisseld voor Opa, Wilbert kam erin voor Japie, jonge Beek eruit voor Kooistra en Kaatje kwam Helmert vervangen.

In de tweede helft wederom het veldoverwicht voor Renswoude. Valleivogels kon geen vuist maken. In de 50^e minuut leek een aanval via Ewout op rechts te mislukken, maar de linksbak van vogels gaf uit het niets de bal terug aan Ewout die voor kon zetten. De keeper ging onder de bal door, waarna Henk eenvoudig kon intikken (0-4).

Valleivogels wisselde wat en dat leidde tot nieuwe impulsen. In de 65^e minuut werd de bal hard voor gegeven. Lobje kon de bal niet vasthouden en de 1-4 werd binnengetikt. Even van slag dus. Direct na de aftrap waren ze wederom gevaarlijk, maar gelukkig ging nu het schot rakelings over. Renswoude zette een tandje bij onder invloed van de uitstekend opererende Dennis. Je zou zeggen dat hij na zijn buitenlands avontuur ritme te kort zou komen, maar daar was geen enkele sprake van.

Het spel kabbelde voort en in de periode tot 5 minuten voor tijd gebeurde er weinig meer. Ik kan natuurlijk over de auditie bij toneelvereniging TIP beginnen van Henk. Die getoucheerd werd door zijn tegenstander. Schreeuwend ter aarde stortte. Geen gehoor kreeg bij de scheids. Weer schreeuwend omhoog kwam. Hinkelend met de hand op de zere voet, maar zag dat zijn inspanning vergeefs was. Of Joekel die na zijn wissel en doorweekt van de regen besefte dat hij een schoon slipje vergeten was. In die wetenschap besloot zijn roze boxer zonder gevoel van schaamte te drogen in de dug-out.

In minuut 86 kon Henk zich revancheren richting scheids. Een diepe bal in de zestien meter werd op de arm geraakt door een Vogel. De scheids kon niet anders dan een pingel geven. Verschrikt zag je Henk om zich heen kijken of Badr wellicht onderweg was om de penalty te claimen. Maar Badr was er vandaag niet bij. De penalty was dus voor Henk. Hij legde aan en liet de keeper kansloos (1-5). Een hattrick voor Henk. Dit was voor ons ook weer even wat we nodig hadden om er nog een paar minuten voor te gaan.

Henk was op dreef en had de 1-6 op de schoen. Zijn schot op goal miste richting en zou naast het doel verdwijnen, maar daar kwam ouwe Beek aangesneld die net voor de achterlijn de bal in het doel kon glijden (1-6). In het slotakkoord pakte ook ouwe Beek sinds een hele lange tijd weer een hattrick mee. Uit een corner van Kaatje kopte hij de 1-7 binnen. Kort daarna floot de scheids af. Een grote en terechte zege. Vooraf meer tegenstand verwacht, maar zagen dat we door effectief te zijn voor de goal de Vogels snel vleugellam hadden kunnen maken. Een echte vogel deze dag was een Kraai! Weer 3 punten in de tas. En dat is een mooie opsteker voor de lastige thuiswedstrijd komende zaterdag tegen Musketiers.

Groet Knarf

Registreren Waarom registreren