Helmert haalt zijn gram na motie van wantrouwen

Renswoude 3

1 - 0

Musketiers 2

Helmert van Voorthuizen (schot)

92'

Competitie

5e klasse 16

Datum

1 april 2023 14:30

Scheidsrechter

Anoniem

Accommodatie

Sportpark De Hokhorst
De Hokhorst 5
3927GX
RENSWOUDE
tel. 0318-572150

De laatste wedstrijd speelden wij in Scherpenzeel tegen Valleivogels. Deze werd met overmacht in een overwinning omgezet.

De donderdag erop rammelde wederom de emmer van Helmert. En een belangrijke emmer was het. Want we zouden ons gaan voorbereiden op de kraker tegen De Musketiers. De nummer 3 in de competitie. In de heenwedstrijd hadden we een benauwde 0-1 zege behaald. Gemakzucht was dus uit den boze. Aan de andere kant hadden wij een heerlijke overwinning in de benen tegen de Vogels. Spelen wij de wedstrijd thuis. Fluit De Guzman en staan wij ook nog eens bovenaan. Kortom, wij zijn gewoon de favoriet en wie een gokje bij BetCity wil wagen raad ik aan om z’n geld op VV Renswoude 3 te zetten.

Die donderdagochtend reageerde het hele team op de lokroep van onze sterkhouder. De meesten zouden op zowel de training als de zaterdag aanwezig zijn. Voor degene die een opstelling moest gaan maken die avond een uitdaging, maar dat zien we maar als luxe probleem. Want wie ga je vertellen dat hij wel getraind heeft, maar niet in de basis gaat starten?? Ik zou het in ieder geval niet durven.

Die donderdagavond werd er een lekkere training afgewerkt met 18 man aanwezig op het veld. Wie er gewonnen heeft is niet interessant en zal er ook vanaf hangen aan wie je het vraagt. Ok, we doen eigenlijk altijd ‘winnende goal’ nadat de kerkklokken 21 uur hebben geslagen. Maar als de stand op dat moment 2-7 is, kun je dan spreken van een winnende goal als de ploeg die achterstaat scoort? De één vindt van wel en de ander niet. In veel gevallen spreken we dan maar van de laatste goal. Belangrijkste was dat iedereen heel gebleven is. 18 fitte mannen dus om op te stellen. Daarmee dus nogmaals een uitdaging voor diegene die de opstelling voor de zaterdag zou optekenen.

In de kantine nam Dennis de handschoen op om ‘even’ een opstelling voor de zaterdag te bepalen. En duidelijk dat Dennis in het buitenland is geweest en de voetbalwetten die begin dit seizoen zijn verkondigd en als tabletten van Mozes in steen gebeiteld waren, niet had meegekregen. In de opstelling was geen plaats gemaakt voor de sterkhouder. Huhh?! Een doodzonde werd het genoemd. Maar tegelijkertijd een gedurfde zet en de vraag was of hij ermee weg zou komen. Was het een ‘bewustje’ of per abuis. Want de voetbalwet geldt: ‘Helmert speelt altijd in de basis!’. Het voelde alsof er aan de poten werd gezaagd van het fundament in Renswoude 3.

Dennis vanuit een kampioenszucht dus wellicht niet helemaal overtuigd van het talent dat Helmert heeft, het belang van de sterkhouder in de basis niet ziet. Zeker niet in de belangrijke pot tegen Musketiers. Helmert was die avond de leesbril vergeten en kon vanaf het papier ook niet opmaken dat hij er naast stond. Die avond dus onbewust van wat er zich afspeelde rondom zijn persoon.

Zaterdag 1 april de dag van de wedstrijd. Gedwee druppelden de 18 man binnen. En de vraag is wanneer bij Helmert zou binnendringen dat hij niet tot de basis elf zou behoren. En als hij het dan hoort, wat gaat hij dan doen??

In de kleedkamer werd de opstelling voorgedragen: ‘Lobje op de goal. Achterin Badr, Kooitje, Stef en Kaatje. Helmert voelde al nattigheid maar rekende wellicht nog op een plek op het middenveld. De voordracht van de opstelling ging door: ‘Op het middenveld Japie, Nico en Joekel. En voorin staan Wilbert, Henk en ouwe Beek.’ De oplettende lezer mist de sterkhouder. En na het oplezen begreep de sterkhouder ook dat er sprake was van muiterij. Duidelijk en luid sprak hij de troepen toe: “Ik ben Capo di tutti capi! Hoe durven jullie mij te passeren! Jullie kennen de afspraak! En wat is een afspraak waard als je je er niet aan gaat houden!’. Helmert wijzigde vervolgens eigenhandig de opstelling en voegde eraan toe: ‘Ik vergeef jullie Judassen allen voor dit moment, maar laat het niet weer gebeuren!’. Oef. Iedereen was even onder de indruk. Iedereen stond op scherp. En de consequentie nadat de commotie iets was gaan liggen was voor Badr, hij kon rustig aan kon doen, omdat Helmert de plek op zijn vertrouwde backpositie op eiste. Op de bank die dag CA, jonge Beek, Teus, Webster, Dennis, Adje en Badr.

Enigszins ontdaan van wat er was voorgevallen begon een ieder de warming-up en maakte zich klaar om op het centercourt te gaan shinen. En belangrijker nog de 3 punten binnen te halen.

De wedstrijd onder leiding van arbiter De Guzman begon en onwennig kwam de wedstrijd en het spel op gang. Musketiers zakte wat in en zouden met counters er wel uit gaan komen. Wij hadden moeite met het rondspelen van de bal. De verhitte situatie die ontstaan was in de kleedkamer werkte door in het veld, dat kon je merken. Nauwelijks kwamen we eruit. En als we dan gevaarlijk werden dan was het notabene door de sterkhouder. Die had energie geput uit het feit dat hij zojuist een motie van wantrouwen had overleefd. Helmert stoof meerdere malen op langs de rechterflank en bracht diverse keren de bal panklaar voor het doel. Zowel ouwe Beek als Henk hadden het vizier niet scherp. En Musketiers? Die waren geen schim van het team wat we uit tegen kwamen. Ik kan alinea’s gaan wijden aan de verdere minuten in de eerste helft, maar echt noemenswaardige zaken kon ik niet bespeuren. Een beetje gedesillusioneerd gingen we de rust in. Wij waren veel beter, dat wel. Maar grote kansen kregen we niet. En er stond nog steeds een bloedeloze brilstand op het bord. Gelukkig zaten er 7 trappelende kindertjes op de bank die zich graag wilden bewijzen in het veld. En de sterkhouder was de eerste die zei: ‘Jullie wilden mij niet in de basis, toch??!! Dan ga ik er wel uit!! Laten jullie dan maar zien hoe het moet!!’. De druk op de wissels en de rest die aan de tweede helft moest beginnen werd daarmee opgevoerd.

Helmert ging er dus uit, net als Nico, Stef, Joekel, Japie, Kaatje en ouwe Beek. Er stond een geheel nieuw team die het klusje zou moeten gaan klaren. De zojuist genoemden stapten onder de douche. En wie bleef als enige onder die douche vandaan om eventueel nog in te vallen mocht er weer iemand willen wisselen….: Juist, het was Helmert. Ondanks wat hem was aangedaan, stond hij voor het team en nam als wissel nog even plaats. Sterkhouder pur sang!

De tweede helft bracht weer wat nieuwe impulsen. De wissels wilden zich immers bewijzen. De Musketetters werden terug gedrongen. En wij creëerden wat kleine kansen. Veelal schoten op het doel. Maar de keeper had Musketiers niet voor niets meegenomen. Na een kwartier zakte het aantal aanvallende acties in. Er kwam weer een matheid over het team. Vanaf de bank liet de sterkhouder van zich horen. ‘Jullie konden het toch zo goed?!’, ‘Laat dan ook wat extra’s zien!’. Maar het was tegen dovemans oren gesproken. De wedstrijd leek dood te bloeden in het veld en op de bank begon het bloed meer en meer te koken bij capo di tutti capi. Helmert stond op van de bank en begon de stram geworden pezen weer wat op te rekken. Demonstratief langs de lijn weer warm te lopen. En zichzelf afvragend: ‘Wie ga ik er zo vanaf halen of zal ik ze vragen wie er af wil?’.

Een twintigtal troosteloze minuten verder schreeuwde Helmert het veld in: ‘Wie moet ik uit zijn lijden verlossen?’. Er gingen diverse vingers de lucht in. En Helmert, inmiddels op de hoogte van de aanstichter van de commotie rondom zijn persoon, wees niet onverwacht naar Dennis. Dennis moest het veld ruimen. En zonder ook maar de opstelling aan te passen, nam Helmert centraal de positie van Dennis over op het middenveld, achter de spitsen.

Met nog iets meer dan 5 minuten op de klok. En nog steeds een stand van 0-0. Met een gelijkspel tegen Musketiers zouden we ook weer in verliespunten gelijk komen met VVA. Zouden we echt maar een schamel puntje halen uit deze wedstrijd? Er kwam meer druk op het doel naar mate het einde in zicht kwam. De Guzman liet weten dat er nog 3 minuten extra tijd bij zouden komen.

En soms moeten dingen gewoon op hun plek vallen. Staan de sterren gewoon goed. Is er ook in een groep wat wrijving nodig om die glans weer naar boven te halen. In de 2^e minuut van de blessure tijd kregen we een corner vanaf rechts. Wilbert bracht de bal in. Via de keeper leek de bal te worden afgeslagen en kwam met een stuitertje net buiten het zestien metergebied. Daar stond Helmert weliswaar in een onnatuurlijk habitat voor hem, maar hij stond er. Hij kreeg de bal stuiterend voor zijn linker. En dat been heeft hij niet van onze lieve heer gekregen om mee te schieten. Desondanks zat er nu voor hem niets anders op dan iets met die gemankeerde linker te doen. Hij bedacht zich niet en nam de bal vol op zijn chocoladebeen. Half geraakt op de buitenkant vloog de bal met een curve strak de linker bovenhoek in. Het was 1-0. Iedereen door het dolle. En je zou verwachten dat ook Helmert ontbloot sprintend zijn feestje zou vieren. Maar nee. Met een stoïcijns gezicht stak hij de gebalde vuist omhoog om het te vieren. Werd vervolgens bedolven onder zijn medespelers. The Guzman floot snel daarna af. Wederom een overwinning. Ook weer een kleine overwinning, maar wel de nul. En belangrijker nog. Helmert, sterkhouder, capi, had zijn gelijk gehaald. De verhoudingen in het team die scheef waren komen te staan, zijn door de sterkhouder zelf weer waterpas gezet. Na afloop hoefde we niet meer te spreken over het voorval rondom de opstelling. Iedereen weet weer wat de afspraken zijn. We zijn klaar voor het slot van de competitie. Op papier nog 5 wedstrijden te gaan. Maar we bekijken het week op week. As zaterdag uit naar Candia. Ben benieuwd naar de opstelling.

Groet Knarf

Registreren Waarom registreren