Renswoude 3 pakt zege tegen SVF in barre omstandigheden

SVF 3

1 - 2

Renswoude 3

35'

Henk van Essen (intikker)

75'

Robin Kooistra (kopbal)

Competitie

5e klasse 16

Datum

14 januari 2023 14:30

Scheidsrechter

S. Rieff

Accommodatie

Sportpark De Nieuwe Kamp
Overrijnseveld 5
3945GH
COTHEN
tel. 0343-562300

Het nieuwe jaar 2023 is begonnen. Een nieuw jaar vol goede voornemens en doelstellingen. Voor Renswoude 3 gelden geen nieuwe voornemens of doelen. Die stellen we niet aan het begin van het jaar, maar aan het begin van het seizoen. En onze hoofddoelstelling is KAMPIOEN worden. En dat het liefst ongeslagen worden, met mooi voetbal. Maar primair dus het kampioenschap. In de periode voor de winterstop hebben we een basis gelegd en we liggen op koers. Een echte winterstop past dan ook niet in ons ambitieuze plaatje. Ok, even de zinnen verzetten en family-time creëren rondom kerst en nieuwjaar. Maar meer tijd voor het gezin is er gewoon niet. Er moet weer getraind worden. We zijn een team met een missie. Bij deze dus voor deel 2 van het seizoen een collectief excuus naar onze partners kinderen en rand-familie: “Jullie komen weer op nummer 1 zodra we op de platte kar gestaan hebben. Dus geef ons de ruimte op de donderdag en zaterdag!”

Het verraste daarom niemand in de selectie dat ondanks hels weer, onze sterkhouder de troepen weer commandeerde met de emmer afgelopen donderdagochtend. We zaten zelfs gretig de app af te wachten. Op de vraag: “Wie is er wel of niet vanavond en of zaterdag?” kwamen ook snel en veel reacties binnen. Daarbij rekeninghouden met her en der de blessures van Bos, Casper, Benjamin en ander type afzeggingen, zoals Ewout die zijn master VCA aan het halen is en Teus zijn examen ‘onderwaterzagen’ had.

Dat er motivatie is met dat heilige doel voor ogen bleek uit de 14 aanmeldingen voor de training. Dit ondanks de door Peter Timofeeff afgekondigde code geel vanwege horizontale slagregens. Om 20.00 uur die avond stonden we 7 tegen 7 om te strijden voor de 11 basisplekken die beschikbaar zouden zijn voor de uitwedstrijd tegen SVF in Cothen. Inderdaad we trainden alweer voor de competitie. Geen winterstop maar lekker naar Cothen. En de training die avond zou de perfecte voorbereiding zijn. De weersvoorspelling voor die zaterdag was namelijk van een zelfde niveau als die donderdag. Na de training en douche, waarbij we door het warme douchewater weer zicht kregen op ons mannelijke aanhangsel, gingen we richting kantine om gerstenat te nuttigen, maar vooral te kijken hoe de start elf er voor de zaterdag zou uitzien.

Na een paar minuten stond er 11 man op papier. Een 4-4-2 opstelling met een roterende ruit op het middenveld. En het gedroomde aanvalsduo Henk en Joekel voorin.

Die zaterdag kwam inderdaad de weersvoorspelling uit. Hondenweer!! Regenwater vond zijn weg aan de binnenkant van je kleding van de kruin naar je kalknagels. Het werd maar niet droog. In de kantine verzamelden we al deels nat geregend rond de klok van 13.00 uur. Positieve kant vanuit onze doelman die op buienradar had zitten loeren: ”Het wordt straks droog”. Achteraf bleek Lobje de actuele locatie niet aan te hebben. Die stond op Torremolinos. We vertrokken met 15 spelers richting Cothen.

Eenmaal in Cothen aangekomen, was het aanblik een triest complex met een leeg veld waar bij wind en regen vrij spel hadden. Was alles slecht aan wat we daar aantroffen? Nee. De kleedkamer was voorzien van vloerverwarming en maakte het omkleden dragelijk. De opstelling was al even in de app gedeeld maar werd nogmaals voorgedragen. In de basis stonden Lobje, Helmert ©, Nico, Jonge Beek, Badr, Stefano, Frank, Jaap, Wilbert, Henk en Joekel. Op de bank zaten Kooistra, Kaatje, Opa en Adje.

We bleven zo lang als mogelijk wachten in de kleedkamer. Tja daar was het droog en warm. Eenmaal op het veld volgde een korte inspectie van de mat en een korte warming-up. Helmert kreeg voor de toss de instructie om te starten met wind tegen. Dit nam de sterkhouder ter harte, verloor vervolgens de toss, en koos voor wind mee.

SVF had er in ieder geval zin in. Waren fanatiek in de duels waar wij wat afwachtend begonnen. Zoals eerder gezegd met een roterend middenveld, waar het roteren maar niet opgang kwam. We lieten het spel aan de thuisploeg. En ze kwamen er een paar keer gevaarkijk uit. Niet vanwege hun capaciteiten of mooie combinaties, maar vooral door foute passing aan onze zijde.

Door wat gekluns in het rondspelen van de bal kwam de bal voor de voeten van een Cothenaar die met wind tegen een bal schoot op doel. Lobje moest de bal loslaten vanwege onderkoelde vingers dachten wij. Resultaat was een prachtige assist van hem en een doelpunt voor SVF (1-0).

We staan achter. Niet voor het eerst dit seizoen, maar er moest wel wat gebeuren. Opbeurende woorden als “Kom op nu wij!” en “Niks aan de hand, lekker blijven voetballen” gingen rond. Maar dat we nu anders gingen voetballen of dat het ruitje op het middenveld wel ging roteren? Neen. We konden ook moeilijk onze spitsen bereiken. Henk maar vooral Joekel vocht als een leeuw zijn duels uit met de spijkerharde verdedigers. Dat Joekel overeind bleef is te prijzen.

In de 25^e minuut was het wederom raak voor SVF. Maar was de inmiddels doorweekte assistent arbiter Braks resoluut en stak de vlag omhoog. De spits stond duidelijk buitenspel. We konden ademhalen. Hadden we het geluk van de toekomstige kampioen?

Dit buitenspeldoelpunt was wel weer een wake-up call voor ons. En we gaven een beetje gas bij. Uit een afgeslagen bal kopte jonge Beek de bal (wind mee) een dertig meter naar voren. De bal werd niet goed ingeschat door de verdediger van Cothen, maar wel door de messcherpe Henk en die kon afronden (1-1). Er knakte iets bij SVF maar ze gaven niet op. Wel kregen wij meer overhand in het spel. We kwamen er met een vrije trap van Nico en een corner nog wel dicht bij de 1-2, maar die bleef uit. Na een zoveelste aanslag op Joekel was voor hem de maat vol. Met helse pijn aan de schouder wilde hij een minuut voor de rust het veld verlaten. En geëmotioneerd met tranen in de ogen. Want met die pijn in zijn schouder zag hij het cruciale duel met VVA komende week aan zich voorbij gaan. Uit medelijden floot de arbiter af.

Bij het horen van het rustsignaal werd een sprintje naar de kleedkamer getrokken. Het stond nog gelijk. Maar een zekerheidje zou het vandaag moet worden. Gelukkig hadden we 4 verse wissels. Die nog heerlijk warm waren.

In de rust werden Helmert, Stefano, Joekel en jonge Beek gewisseld voor Opa, Kooitje, Adje en Kaatje. Wederom wachten tot het laatste moment voordat we het veld opgingen. Want de weersomstandigheden waren nog steeds onveranderd.

Met dit keer wind tegen probeerden we de weg te vinden naar het vijandelijke doel. Maar SVF bleef weerstand bieden ondanks ons veldoverwicht. We kregen diverse mogelijkheden. Zo redde de keeper op een inzet van Wilbert en kwamen we ook met corners gevaarlijk dichtbij. In de 70^e minuut deed SVF ook wat terug. Vanuit een lange aanval waarbij de laatste man van SVF het hele veld kon oversteken (nagezeten door Japie) kwam de SVF’er bij Badr in de buurt. Badr dacht en keek eens om zich heen. Hij besloot maar eens niets te doen, omdat Japie al achter hem aanzat. De bal kwam vervolgens met een hard schot op binnenkant van de paal en eindige over de achterlijn. We kwamen goed weg. Het ‘niets doen’ kwam de import Klokkendief op felle kritiek te staan vanuit diverse spelers. Hoe reageerde Badr? Badr keek en dacht nog eens snel na, haalde op welbekende wijze de schouders op en vervolgde zijn weg. Was dit weer het geluk van de toekomstig kampioen?

In minuut 75 kregen we wederom een corner. Wilbert draaide de bal in op de 5 meter en met gevaar voor hersenletsel zette Kooistra z’n kruin tegen de bal en liet het net bollen (1-2). We hadden de voorspong binnen en moesten deze nu gaan vasthouden. In de laatste minuten drong SVF nog wel aan, maar kon geen vuist maken. De negende zege op rij was een feit voor ons.

De winst was binnen. Was het geluk? Geluk van een toekomstig kampioen? Tja dat is hoe je het bekijkt. De mannen van SVF zullen zeggen dat ze pech hadden. Geluk dwing je af zal de ander zeggen. Daar geloof ik zelf niet zo in net zo min als in het geluk van de kampioen. Als ongeluk in een klein hoekje zit dan zit geluk in de rest om ons heen. Wij hebben gewonnen. Terecht in mijn ogen en dan spreek je over kwaliteit.

Verder was dit een wedstrijd om gauw te vergeten. Cothen graag ver achter ons laten. Hoe gaat deze dag voor ons dan de boeken in? Als een reguliere zege of gestolen 3-punter. Vanuit deze schrijver alleen als de ‘Meteorologische Hel van 2023’.

Groet Knarf